De aangekondigde moord

d’Ye geeft publiek vermakelijke avond met ingewikkelde thriller

Toneelvereniging d’Ye wil variatie in het aanbod brengen enkwam daarom dit jaar niet meteen komedie of een tragedie,maar met een thriller. Geenmakkelijke opgave, want spanning brengen en de aandachtvasthouden is misschien nogwel moeilijker dan de lachspieren in beweging zetten of emoties van verdriet vertalen. d’Ye wist zaterdag met haar ervaren spelers en enthousiaste nieuwkomers een goed stuk toneel neer te zetten, maar ‘de aangekondigde moord’, een voor toneel bewerkt verhaal naar een boek van Agatha Christie liet voor veel bezoekers van het Damhotel na afloop toch ook wel wat verwarring achter. Dit kwam door de vele moeilijke Engelse namen en een ingewikkeld verhaal vol met erfenissen en familierelaties die vaak ook weer vals waren. De ingewikkeldheidfactor was erg hoog. Misschien wel omdat het stuk een bewerking van een boek was en niet als toneelstuk is geschreven. In de pauze was het publiek echter wel degelijk op zoek naar de moordenaar, een effect dat bij een dergelijk stuk natuurlijk wordt beoogd. De personages werden sterk neergezet in een prachtig vijftigerjaren decor, waarbij vooral voor Mrs. Blacklock veel tekst te verwerken viel, iets wat Martine Hamstra uitstekend deed. Sommige andere spelers verslikten zich nog wel eens in de tekst tijdens deze eerste voorstelling, maar storend was dat niet. Opvallend zelfverzekerd speelde Jitske Ooms de rol van Mitzi. Misschien was het leeftijdverschil tussen Maaike van Strijen en de tuttige tante die ze moest spelen iets te groot, waardoor haar goede spel niet helemaal uit de verf kwam. Verkeerde been Het verhaal handelde over een moord die aangekondigd was in de krant, een bijzondere kwestie waarvan echter niet duidelijk werd wat de noodzaak van die aankondiging was. Doordat niet ieder personage in het stuk was wie hij voorwendde te zijn, werd de toeschouwer regelmatig op het verkeerde been gezet bij zijn of haar persoonlijk onderzoek naar de dader. Een effect dat bij een dergelijk stuk hoort en goed naar voren kwam. Kleding en vooral haarwerken waren prima verzorgd. Alhoewel de spanning niet de gehele avond te snijden was, voldeed het stuk aan alle verwachtingen van het publiek, al moest geconcentreerd worden gekeken én dat lukte, uiteraad bleek de dader iemand waarvan niemand het verwacht had, zodat het publiek met een goed gevoel naar huis kon na een vermakelijke toneelavond.
NNC, Siem Kees Slegt

D’Ye roept moordvragen op

Wie was de dader? Dat vroeg menigeen zich in de pauze af en zo hoort het bij een thriller. D’Ye had in een wat matte eerste helft de nodige raadsels opgeworpen. Er waren twee erven die van Mrs. Blacklock af wilden en niet bekend was hoe ze er uit zagen. In het familie fotoalbum ontbraken hun foto’s en mogelijk waren ze onder de gasten op het verjaardagspartijtje. Een poging tot moord was aangekondigd en had ook plaatsgevonden. Waren Mr. en Mrs. Swettenham de daders? Met deze vragen ging het publiek de koffiekamer in of wierp zich op de loterij. D’ye heeft zich de moeilijke opgave gesteld een thriller neer te zetten die het publiek in plaats van lachen en huilen spanning moest geven. Dat lukte gedeeltelijk. De gehele voorstelling door werd de aandacht vastgehouden maar echt spannend was het pas aan het einde. De structuur van het verhaal was dan ook moeilijk en even terugbladeren zoals bij een boek was er niet bij. Ook leek het soms iets te veel of je naar een film zat te kijken die nagespeeld werd in plaats van naar een toneelstuk met een plot. Dit kan echter d’Ye niet aangerekend worden maar eerder de schrijver die, zo lazen we in de inleiding van het programma, een boek van Agatha Cristie heeft bewerkt en niet een stuk voor toneel heeft geschreven. Enthousiasme Het decor was ook deze keer weer van hoog niveau, al bij het eerste opgaan van het doek was de zaal enthousiast over het mooie vijftiger jaren plaatje dat op het toneel te zien was. Ook de kleding, schmink en kapsels pasten heel erg goed in het geheel. D’Yebeschiktnogsteedsover een groot aantal prima spelers en alle elf rollen werden dan ook goed neergezet waarbij toch niet uit kan blijven dat ervaren spelers zoals Ben Kuenen en Martine Hamstra meer zelfverzekerdheid uitstralen. Maartje Sloots en Maaike van Strijen waren soms wat moeilijk te horen, mogelijk een combinatie van techniek en iets te weinig articuleren, maar speelden hun rol sterk en vol overgave. De meeste inleving en overgave was echter te zien bij Jitske Ooms die de zo goed bij haar passende rol van Mitzi speelde. Met haar Duitse accent en opvliegendheid wist ze het publiek nog wel eens met humor los te maken van het verhaal, iets was toch moet kunnen bij een thriller. Want het blijft toneel! De dader was natuurlijk een persoon waarvan niemand het verwacht had. Met goed spel en een prachtige aankleding slaagde d’Ye er in een mooie avond neer te zetten, die komende vrijdag- en zaterdagavond (20 uur) in het Damhotel een vervolg krijgt.
Stadskrant

Uitgevoerd: November 2002
Genre: Thriller
Spelers: Martine Hamstra, Maartje Sloots, Maaike van Strijen, Erik Vlugt, Jitske Ooms, Riet Peereboom, Ben Kuenen, Marije Houwert, Paul van Kaathoven, Wim Brondgeest
Regie: Hans Keijzer
Licht & Geluid: Maarten Groot, Mink Broeze
Kleding: Carla Kienhuis
Decor: Henk van Montfort, Arthur Karsten, Arjan Buijten, Wim Cornelissens, Carla Kienhuis