25 mrt

d’Ye geeft komedie een mooi tragisch randje

Mia bezoekt haar moeder Ingrid. Ze is een tas met belangrijke inhoud kwijt: de urn met de as van haar vader. Gelukkig komt die terecht en daarna is moeder onafscheidelijk van de urn. Niet omdat ze zo’n innige band met haar echtgenoot had, maar omdat ze vreselijk worstelt met diens laatste woorden. Hij is namelijk helemaal niet ‘rustig heengegaan’, zoals ze eerder vertelde. Dat leidt tot een grote stap in haar leven, waarin ze haar beide dochters meesleept.

d’Ye speelt een komedie van Frank Houtappels, maar onder regie van Mijs Heesen op haar eigen manier: met bijzonder serieuze aanpak. Riet Peereboom heeft een fantastisch gevoel voor drama. Ze speelt moeder Ingrid voor het merendeel alsof het een figuur uit een tragedie is, in plaats van uit een komedie. Slechts af en toe laat ze die zware laag vallen en blijkt ze ook heel sterk in licht spel. In beide gevallen blijft Ingrid een sterke vrouw, die weet wat ze wil. De omslagen vallen op de juiste momenten, waardoor het spel extra diepte krijgt. Zowel de tragische als de kwieke Ingrid werkt op de lachspieren, maar om de laatste durft het publiek vrijer te lachen.

Peereboom wordt bijgestaan door Martine Hamstra, die de rol van dochter Mia vertolkt. Zij heeft juist een enorm gevoel voor komedie. Hoewel ook zij haar rol uiterst serieus neemt en ernstig speelt, laat ze duidelijk merken dat ze weet wanneer de schrijver iets heeft geschreven om een lach op te wekken. Een kleine aarzeling of een bijna onmerkbare extra nadruk – in stem of gebaar – op een dergelijk moment geven daar blijk van.

Mia heeft een zus: Roos. Die is qua karakter het tegenovergestelde van Mia. Mia is een moeder die door de zorg voor haar gezin nergens tijd voor heeft. Haar man staat haar weinig bij en de band met hem is niet al te hecht. Roos reist met haar echtgenoot de hele wereld over en lijkt een luizenleventje te leiden. Mia is serieus en zorgelijk, Roos is opgewekt en ziet nergens problemen. Toch blijken de zussen meer gemeen te hebben dan ze denken. Lissy Lutz geeft gestalte aan Roos. Ze heeft de neiging om haar zinnen af te ratelen en laat soms korte ongemakkelijke stiltes vallen, die overigens wel goed worden gevuld met stil spel door haarzelf en de anderen. Maar ook zij bewijst over goede acteerkwaliteiten te beschikken.

Tot slot is er Ingrids buurman Walter. Steven Boegem geeft hem een wat sullige uitstraling. Zijn beweegredenen voor sommige van zijn daden blijven duister, maar ook zijn spel is sterk.

Het viertal staat in een goed verzorgd decor, in passende kostuums, waarvan een enkele een extra komische toon toevoegt.

Faralda Houthuijsen (NHD)

%d bloggers liken dit: