Enkele spelers van d’Ye over… Het Genre

Nel Bakker
Het genre maakt me niet zoveel uit, al heb ik meer in kluchten gestaan. De laatste jaren speel ik voornamelijk kindertoneel en dat bevalt me heel goed. De repetitieperiode is niet zo lang en het gaat allemaal wat meer ontspannen.

Margriet Beukboom
Ik speel het liefst drama. En waarom? Misschien omdat ik ietwat dramatisch ben aangelegd? Ik hou persoonlijk niet zo van blijspelen. Het woord alleen al. Ik heb niet zo’n humoristische inslag.

Joke de Boer
Mijn voorkeur ging voornamelijk uit naar de serieuzere stukken: thrillers, drama’s en volksstukken met een lach en een traan. En niet te vergeten het kindertoneel.

Lex Bos 
Het liefst speel ik kindertoneel. Kinderen reageren primair en wanneer je kans ziet daarop in te spelen dan is dat een kick.

Pauline Bras 
Buiten het kindertoneel speel ik het liefst kluchten. Tijdens het repeteren wordt er veel gelachen om kleine onbenulligheden. je kan er een hoop kanten mee uit, gekke dingen doen en veel improviseren. Met andere genres kan dat ook wel, maar in mijn ogen veel minder. Bij een klucht is het de bedoeling om het publiek zoveel mogelijk te laten lachen. Als het publiek moet lachen en véél moet lachen is voor mij de hele avond compleet. Daar geniet ik echt van. Ik zou ook wel eens een thriller willen spelen. Aangezien ik dit genre nog nooit heb mogen spelen lijkt me dat wel een uitdaging.

Wil Heerland 
Mijn voorkeur gaat uit naar het luchtige werk (komedie, blijspel). Er wordt altijd erg serieus aan gewerkt, maar ook erg veel gelachen door de woordspelingen die spontaan tijdens repetities opkomen en dan ook vaak in het stuk worden verwerkt. dat maakt het heel erg leuk.

Nico Kemper 
Dat maakt mij niet zoveel uit, ik heb ongeveer alle genres gespeeld. En of het nou komisch is, of een thriller of alles wat er tussenin zit, elk genre is interessant en leerzaam. Het gaat erom te proberen je zo goed mogelijk in te leven in het karakter dat je moet spelen. In principe vind ik ieder karakter interessant.

Hans Keijzer 
Ik houd van stukken met een goede inhoud en mooie dialogen. Ik kom dan terecht bij mijn vier lievelingsschrijvers: Tennessee Williams, Herman Heijermans, William Shakespeare en Neil Simon.

Ed Koorn 
Het liefst speel ik in een thriller of een realistisch toneelstuk. Daar voel ik me het prettigst bij. Een klucht of een komedie vind ik ook wel leuk, maar binnen d’Ye hebben we mensen die daar veel beter in zijn dan ik. Ik ben weleens jaloers op mensen zoals Joop Kunst, Nico Kemper of Paul van Kaathoven, die met een simpele handeling mensen kunnen laten schateren van het lachen. Daar kan ik van genieten.

Sjaak Kras 
Ik speel het liefst volksstukken, zoals “Dingen van de dag” en “Betje regeert”. Ik bespeel en vermaak graag volle zalen.

Voufke Hermanides 
Ik speel het liefst rollen met gevoel in stukken met inhoud. Ja, sentimenteel misschien, maar ik denk dat ik het beste ontroering kan overbrengen. Volkstoneel ligt me wel, een lach en een traan, gezellig en warm. Ik speel nu voor de verandering eens mee met kindertoneel. Toen ik nog bij Bosvolk zat heb ik dat ook gedaan. Een heerlijke tijd was dat. De laatste jaren heb ik bij het kindertoneel gesouffleerd. De repetities vind ik altijd reuze gezellig. Paul maakt van die kindertoneelstukken halve musicals, schrijft er altijd liedjes bij. Ik hou daar wel van.

Foto: Marco Bakker

Foto: Marco Bakker

Joop Kunst 
Ik speel het liefst onzin en onderbroekenlol. De foto van “Help, hypnose!” zegt genoeg. Ik geniet ervan als een hele zaal onbedaarlijk moet lachen.

Ellie van Montfort 
Ik speel het liefst stukken met een goed verhaal. Dat spreekt mij het meest aan. Met komische rollen heb ik meer moeite. Emotie opwekken is makkelijker dan mensen aan het lachen brengen. Ik heb wel veel bewondering voor mensen die dat wel kunnen. Gelukkig hebben wij binnen de vereniging zat van die mensen. Extreme typetjes spelen vind ik ook nogal moeilijk, maar daarom wel een uitdaging. Kindertoneel vind ik één groot feest. Die bomvolle zalen met geestdriftige en o zo eerlijke kinderen zijn prachtig. Je mag je daarin helemaal uitleven en niets is gek. Kinderen gaan heel ver in hun belevingswereld. Alles kan en alles mag. Heerlijk is dat. Voor kinderen spelen geeft een grote voldoening.

Steffie van Montfort 
Mijn repertoire is nog niet zo groot dat ik alle genres al gespeeld heb. Serieuze volwassen stukken vind ik niet altijd leuk om naar te kijken, maar ze lijken me een enorme uitdaging om te spelen.

Mevrouw Nordmann-Kluft 
Herman vond ontspannende stukken het leukst om te spelen èn om naar te kijken. Die “nadenkstukken” vond hij minder.

Jitske Ooms 
Ik vind alles leuk. Voor kinderen spelen is zo leuk, omdat je op het publiek in kunt spelen. Kinderen roepen je de week na de uitvoering vaak nog na, bijvoorbeeld “Hé, prinses Annabella!” Ze leven echt mee. Volwassenen kijken kritischer en dat vind ik ook leuk. Ze geven hun mening, soms positief, soms negatief, maar dat is niet erg. Voor volwassenen vind ik spannender. Ik vind het leuk een stuk met een lach en een traan te spelen. De mensen moeten af en toe lekker kunnen lachen.

Anneke van Overbeek 
Ik houd van stukken met wat meer inhoud dan de onderbroekenlol uit mijn debuut. Stukken waar je een traantje bij weg kunt pinken, afgewisseld met humor. Hans Keijzer is daar heel knap in, zoals bij “Romeo en Julia”, waar ik met veel plezier in mee heb gespeeld.

Maaike Porsius 
Welk genre ik speel maakt me in principe niet uit. Het moet wel een beetje worden afgewisseld. Ik wil niet alleen maar in lachstukken spelen of alleen maar in serieuze stukken, gewoon van elk genre wat.

Wijnand Visser 
Het grote voordeel van kindertoneel is de directe reactie uit de zaal. Het geeft een enorme kick als je een zaal kan laten gieren van het lachen of tegen je in het harnas weet te jagen. Overigens merk je het ook wel als het publiek zich begint te vervelen. Een ander voordeel is de grote verscheidenheid aan rollen en typetjes. Zo heb ik bij d’Ye onder meer een dame, een verwijfde heraut, een boom, een raaf met een spraakgebrek, een Italiaanse kruimeldief, een onophoudelijk huilende lakei en de slapste man ter wereld mogen spelen, en bij Bosvolk onder meer een slager met een varkenskop, een buitenaards wezen en een gebochelde stotteraar. (Daarnaast ben ik zo langzamerhand gespecialiseerd in ministers en hofmaarschalken.) Ik heb slechts één keer een rolletje gespeeld in een stuk voor volwassenen, maar dat betrof een demente bejaarde van 94 met Parkinson, dus die uitdaging kon ik niet laten liggen. Het derde en zeker niet onbelangrijkste voordeel van kindertoneel is de geweldige sfeer die Paul deBoer tijdens de repetities weet te creëren.

José Vlak 
Het genre dat ik het meest vreselijk vind om naar te kijken, maar het leukst vind om te spelen is de klucht.