Geen vergadercultuur!

(20 oktober 1997, 23.04 uur, na afloop van een bestuurs-vergadering… en wat drank)

Hallo, bestuur.
Halloooooooooo, hahahahahahahaha.

Yvonne, wanneer ben jij begonnen als secretaresse?
Yvonne: Een jaar geleden.

En waarom in hemelsnaam?
Yvonne: Nou, eigenlijk om een beetje zelfvertrouwen te krijgen, maar dat wil dus niet erg lukken, hahahahahahaha.

Wat doe je precies?
Yvonne: De notulen schrijven en verspreiden, de prijzen voor de verloting regelen, kassadienst tijdens de uitvoeringen en delegeren wie de bloemen uitdeelt. Ik vind het absoluut geen vervelend werk, hoor, anders deed ik het niet.

Stef, wat doe jij precies?
Steffie: Ik verzorg nu drie jaar de p.r. Dat wil zeggen: ik zorg dat de repetitiefoto’s gemaakt worden en bij de kranten terecht komen met wat tekst, ik laat iemand het affiche ontwerpen, ik knip en plak het boekje, ik maak de strooifolders en zorg ervoor dat die verspreid worden, inclusief de brieven naar de donateurs en genodigden, ik verspreid de affiches onder de mensen en onder de winkels, etcetera etcetera. Ik heb twee jaar nodig gehad om in mijn functie te groeien en een bevredigend, voldaan gevoel te hebben. Dat gevoel heb ik eigenlijk pas sinds “Arsenicum en oude kant”. In het begin regelde ik alles op het laatste moment en werkte mezelf in de stress en dat was dit jaar voor het eerst anders.

Ed, jij bent de penningmeester.
Ed: Klopt, ik zorg voor de centjes.

En hoe is het met de centjes?
Ed: Uuuhh, gaat wel, hahahahahaha. Een penningmeester zal nooit zeggen dat het goed gaat, maar d’Ye is een gezonde vereniging, dat is waar. Mijn verdere taken zijn: de ledenadministratie bijhouden, zorgen dat iedereen betaalt en proberen te voorkomen dat er teveel geld wordt uitgegeven aan bijvoorbeeld opvoeringsrechten, boekjes, regie, grime, zaalhuur, bloemen en kostuums.

Is het veel werk?
Ed: Ja!

Waarom ben jij bij het bestuur gekomen?
Ed: Omdat ik gevraagd werd.

En omdat je het leuk vindt natuurlijk.
Wim: Hahahahaha. Hij vindt het leuk?!? Hahahahaha.
Ed: Ik mag van Wim niet meer weg.

Je heb er toch nog wel plezier in?
Ed: Jawel hoor…

Nou, dat klinkt niet zo enthousiast. Heb je er echt nog wel lol in of is er gewoon niemand anders die jouw functie wil vervullen?
Ed: Ik doe het nog wel voor de lol, anders had ik het geen tien jaar volgehouden.

Wim, wat doe jij als voorzitter?
Wim: Mijn taken zijn vrijwel te verwaarlozen, een voorzitter zit voor. Een goed bestuur heeft niet zo’n sturing nodig. Maar de belangrijkste taak vergeten mijn medebestuurders, namelijk: besturen en meedenken en ideeën inbrengen. Als voorzitter van dit bestuur heb ik het het makkelijkst. Met zo’n p.r., penningmeester en secretariaat is alles tot in de puntjes geregeld.

Hoe lang ben jij al bestuurslid?
Wim: Uhhhhhhh…
Ed: Volgend jaar zeven jaar.

Wat is er veranderd tijdens jullie regime?
Wim: De belangrijkste verandering is dat we tot op dit moment nog geen overspannen bestuursleden hebben meegemaakt. Ik denk dat dat wel een belangrijke wijziging is. Verder niets eigenlijk.

Even een open deur: hoe is de betrokkenheid van de leden richting het bestuur en de vereniging?
Ed: De leden weten absoluut niet wat het bestuur allemaal voor de vereniging doet.

Is dat een probleem voor de leden of voor het bestuur ?
Wim: Nee, het is de structuur van de vereniging. Andere verenigingen hebben elke maand een ledenvergadering, maar dat zou bij een toneelvereniging totaal onzinnig zijn. Wij komen eenmaal per jaar bij elkaar en men verwacht automatisch dat het een gezellige avond wordt, waarbij een aantal zaken te sprake komen. Want je speelt toneel bij d’Ye, het is geen vergadercultuur.

Hebben jullie, als bestuur, nog een vinger in de pap qua keuze van toneelstukken?
Ed: We hebben de vinger in de pap. We zijn de pap, hahahahahaha.

En qua rolverdeling?
Wim: Ons uitgangspunt is dat iedereen die wil spelen moet kunnen spelen binnen de voorkeur die hij of zij aangeeft.

Hoe kijken jullie tegen het jubileumjaar aan?
Ed: Ik denk dat we een druk en leuk jaar tegemoet gaan.

Hebben jullie nog een laatste wens?
Wim: Ja, we willen naar bed.