d’Ye maakt een drieluik van hoog niveau

Drie totaal verschillende toneelstukken. Ze staan geheel los van elkaar, maar toch worden ze gevoelsmatig verweven. Hoe dat kan? Geen idee. Toneelgroep d’Ye heeft er in elk geval voor gezorgd dat iedere voorstelling ergens anders wordt gehouden. Aan de bar, in de foyer, in de zaal en logischerwijs op het podium. Een vreemd tafereel, maar juist deze dynamiek zorgt voor een prettige voorstelling, van hoog niveau.

1. De Goedkeuring: Het publiek wordt een beetje onderdeel van het toneel. Sterker nog, in ‘De Goedkeuring’ zitten ze óp het toneel. In de zaal staat een zwart bed met een witgeklede vrouw. Ze ligt stil. Haar dochters zoeken al bekvechtend toenadering tot elkaar en het feit dat hun overleden moeder in dezelfde kamer ligt, maakt het niet makkelijker. Riny Lacunes moet in deze opvoering drie kwartier stil blijven liggen, één enkele beweging en ze zou het hele stuk verpesten. Op zich al een heel moeilijke opgave. Maar daar komt nog bij dat haar twee dochters – Lissy Lutz en Petra ten Hage – onder het ruziën constant naast haar komen staan. En de onverstoorbare Lacunes? Die geeft geen kik.

2. De Reünie: Voor het volgende spel gaan we naar de foyer. Het publiek zit in de koffiekamer en het verhaal speelt zich af aan de bar. Vier bandleden zijn elkaar jaren geleden kwijtgeraakt en ontmoeten elkaar weer in de stamkroeg. Een oude rocker, eigenaresse van De Singel en een versuft oud stel herleven hun jeugd als rockband. Het vernuftige aan dit zelfgeschreven stuk is dat het verhaal zich daar afspeelt waar het in de werkelijkheid wordt gespeeld. Met rare pruiken en gewoontes zorgt ‘De Reünie’ voor een beetje verlichting in het drieluik.

3. Kwelling: Terug naar de toneelzaal. Met een gering aantal decorstukken maken Simone de Boer en Paul van Kaathoven diepe emoties los bij het publiek. Ze spelen ‘Kwelling’, het drama van Herman Heijermans, waarin twee zielsverwanten om leren gaan met het blind worden van de partner. Het is bijzonder om te zien hoe een dialoog bij goede uitvoering voor natte ogen zorgt.

Eén ding is duidelijk. d’Ye laat met het drieluik aan voorstellingen een enorme kwaliteit en vooral durf zien. De toneelgroep profileert zich als een alleskunner en onderscheidt zich daarmee terecht van het gangbare amateurtoneel.
NHD, Bram Floris

Herkenbaarheid bij drieakter van toneelvereniging d’Ye

De Edamse toneelgroep d’Ye zoekt de laatste jaren bij elk toneelstuk een nieuwe uitdaging op. Zo ook het afgelopen weekend met het opvoeren van een drieluik, die zich in de theaterzaal en in de ontmoetingsruimte van het welzijnsgebouw ‘De Singel’ afspeelde.

De eerste eenakter speelde zich in de zaal af, niet op het podium, maar tussen het publiek. Daar speelden Lissy Lutz en Petra ten Hagen als twee zusters met hun moeder (Riny Lacunes) opgebaard in de woonkamer, een nomenante rol om tot elkaar te komen. Twee dochters met twee verschillende karakters, verwijten elkaar van jaloezie, dat de een voor de ander minder aandacht kreeg van moeder, dus de lievelingsdochter. Over de erfenis (een ketting) werd getwist. Er werd mooi en goed gespeeld. Voortreffelijk uitgebeeld werd de opgebaarde moeder door Riny Lacunes, die drie kwartier lang taal noch teken gaf en doodstil bleef liggen.

Na de pauze speelde de tweede eenakter zich af in de ontmoetingsruimte, waar Irma Mellenberg, Rob de Wijn, Martine Hamstra en Hans de Jong elkaar na jaren weer terugzagen in het jeugdhonk van de Nohol. Alle vroegere jeugdzondes werden opgehaald door de oud-bandleden met drugs, vrouwen versieren, enz. Heel anders dan de eerste eenakter, dus een overgang van rouw- naar feeststemming.

De derde eenakter speelt zich weer in de zaal af, maar wel op het podium. Daar speelt een echtpaar (Simone de Boer en Paul van Kaathoven) een relatieprobleem. Beide acteren zó levensecht dat veel bezoekers er heel diep op ingingen. De twee echtelieden hadden elkaar veel te vertellen, wat speelde om een vriendin van de vrouw. Van alle drie eenakters was voor velen veel herkenbaarheid te zien, die zich in familie-, kennissen- en vriendenkring voordoen. Een compliment aan de acteurs en regisseurs Bonnie de Ligny (zelf geschreven) en Hans de Jong is zeker op zijn plaats. Het toneelstuk ‘Drie Eenakters’ ontfermde zich ook over het publiek met alle elementen die voorbij kwamen, zoals intens, stilte, vrolijkheid, drama, enz.
NIVO