07 sep

Hamlet

Foto: Marco Bakker

Foto: Marco Bakker

Ye verandert Grote Kerk in kasteel Elsinor

Er zijn maar weinig toneelverenigingen die zoals d’Ye in een jubileumjaar twintig voorstellingen spelen. Vrijwel iedere maand van 1998 leerden en vermaakten groepjes Edamse spelers het Waterlands publiek met eenakters, straattheater, wagenspel en de theaterdag. Maar nu al staat vast dat de serie van zeven novemberuitvoeringen van Shakespeares koning drama Hamlet het absolute hoogtepunt wordt van het jaar waarin d’Ye haar 25-jarig bestaan viert. Een motorrijder op een Harley Davidsson scheurend door de kerk is een van de wilde ensceneringsplannen die het niet hebben gehaald. Maar dat de Edamse Hamletversie een beeldende, filmisehe voorstelling wordt, dat staat met Hans Keijzer als regisseur wel vast. En hoewel de voorgestelde uitersten in enscenering afvielen, zijn Erik Vlugt, voorzitter van d’Ye en Keijzer vol lof over de medewerking van het plaatselijk kerkbestuur. “Een telefoontje en men ging met het idee en de timing akkoord. In een latere bespreking met de kerkvertegenwoordiging hebben we de hele mise en scene voorgelegd en uitgelegd hoe we het gebouw wilden gebruiken. Men bleek blij met ons initiatief. Het paste volledig in hun visie de kerk voor meer culturele doeleinden te benutten.” Terwijl de steiger van de kerk wordt gebruikt om decoropstellingen te bevestigen die trap en loopbrng mogelijk maken, vertelt Keijzer dat hij zelf inmiddels bijna vierentwintig jaar aan de vereniging verbonden is. “Waarvan vijf jaar als regisseur. Ik heb in de jaarvergadering van 1996 voor het eerst het ‘Hamletvoorstel’ gelanceerd. En heb in het voorjaar van 1997 op een A’viertje de omschrijving van het idee, de theatrale benadering en de beoogde werkwijze ingediend. Eind dat jaar kwam het fiat van het bestuur en dook ik in de vertalingen van het vermoedelijk in de winter van 1601-1602 door Shakespeare geschreven stuk.” Vlugt vult Keijzers mededelingen aan: “Dat het bestuur, ondanks dat direct het hoge kostenplaatje werd gezien, akkoord ging, kwam voor een deel door de goede ervaring met Romeo en Julia. Het publiek was zo enthousiast over die voorstelling! We trokken drie volle zalen. En d’Ye heeft zich natuurlijk in de loop der jaren gigantiseh ontwikkeld. Niet alleen speltechnisch. Ook in omvang. We hebben maar liefst 32 spelende 1eden tussen de 16 en 52 jaar, onder wie veel mannen.”Shakespearekenner Keijzer – hij maakte in 1994 voor zijn eigen theatergezelschap ‘De Zweedse Sokjes’ een kinderproductie van Hamlet en regisseerde bij de Middelier toneelvereniging in 1996 Midzomer’ nachtsdroom – had begin dit jaar zijn bewerking rond. “Ik hou van heldere, niet te bloemrijke tekst”, verklaart hij. “Liet me ook inspireren door de recente uitvoering van De Trust, voor mij de ultieme Hamletuitvoering. Dat gezelschap baseerde zich op de vertaling van Bert Voeten.” In februari kwamen 24 leden van d’Ye voor het eerst bij elkaar om zich te verdiepen in Keijzers tekstinterpretatie en werden de rollen verdeeld. Om praktische redenen wordt nu gespeeld met twintig man. Met vierenhalve maand repeteren achter de rug neemt de intensiteit van het werkproces alleen nog maar toe. Ook wordt in de de kerk keihard aan decors gebouwd. Keijzer en Vlugt: “De eerste helft van het stuk speelt zich af voor het koor. Het publiek zit dan op de plek waar normaliter de kerkganger zit. Voor de tweede helft gebruiken we een zijkant van de kerk. Daar komt een batterij lampen en een tribune. Maar eigenlijk benutten we het hele oppervlak van de kerk als speelvloer. Overal gebeurt wel wat. Ons uitgangspunt was, vanaf het begin, de ruimte zo optimaal mogelijk te gebruiken. Zo betrek je het publiek niet alleen bij het stuk, maar ook bij de kerk.” “Het visuele aspect is in ‘onze’ Hamlet heel belangrijk”, licht de regisseur toe. “Ik ben van mening dat als je gebeurtenissen in beelden kunt vertellen, dus zonder woorden, je dat absoluut moet doen. Daarom wordt bij ons dus bijvoorbeeld zichtbaar waarom Hamlets geliefde Ophelia krankzinnig wordt. En wordt de inhoud van een brief die overal en altijd wordt voorgelezen hier werkelijkheid.” Hij levert zelf ook een acterend aandeel aan de jubileumproductie. Als Laertes, Hamlets vriend, moest Keijzer leren schermen. Na zes weken scherminstructies vlegen volgens Vlugt de vonken eraf. Vlugt die zelf de rol van Osric voor zijn rekening neemt, heeft ook niet stilgestaan. Hij besteedde, met andere leden van d’Ye, veel tijd aan, sponsorwerving. “Wie Hamlet in de Grote Kerk wil spelen, haalt zich weI wat op de hals. Dan ga je professioneel. De hele productie is begroot op rond de veertigduizend gulden. Bijna de helft daarvan gaat zitten in licht eri geluid. Vooral het geluid zorgde voor veel hoofdbrekens,’. De nagalm in de kerk is niet niks: zesenhalve seconde. Dankzij financiele steun van Edamse en Volendamse sponsors hebben we een prima geluidsinstallatie in huis kunnen halen. Spelen we straks met zenders in pruiken. We hebben ons ook kunnen verzekeren van praktische ondersteuning. Zo zijn er sponsors die kapsels verven en programmaboekjes en affiches drukken. Ook mogen we onze handen dichtknijpen met onze eigen technici, decorbouwers, schilders. En met de inspanningen van Carla Kienhuis. Zij ontwierp en maakte meer dan dertig kostuums.” De voorbereidingen van d’Ye beperken zich niet alleen tot de uitvoering van het stuk, maar strekken zich ook uit tot de ontvangst van het publiek. De voorzitter en regisseur laten weten dat ouderen uit het Zorgcentrum De Meermin worden gehaald indien ze dit kenbaar maken bij de receptie. “En omdat het nu eenmaal november is, halen we tweehonderd dekens in huis. Kussens krijgen we te leen van Speeltheater Holland. En in het bijgebouw van de kerk kan men zich in de pauze aan dranken warmen. Maar een waarschuwing aan het publiek is op z’n plaats. Per avond is er plaats voor tweehonderd man en om acht precies gaat de kerkdeur dicht! Dat kan niet anders. Want wie dan nog zou binnenkomen moet over het hele speelvlak. Klokslag acht verandert de Grote Kerk in kasteel Elsinor. Dat is toch een sprookje!”
NNC, Martha Dirkmaat-Planting

Vanaf vrijdag 6 november speelt toneelvereniging d’Ye “Hamlet” in de Grote Kerk van Edam

Met twintig acteurs en actrices zal Toneelvereniging d’Ye dit toneelstuk in de Grote Kerk van Edam ten tonele brengen. Het is de grootste produktie die d’Ye in haar 25-jarig bestaan presenteert. En waarschijnlijk ook het meest bijzondere decor, de Grote of Sint Nicolaaskerk in Edam. Eenmaal eerder heeft de toneelvereniging die kerk als decor gebruikt voor een wagenspel tijdens het 50-jarig bestaan van Oud Edam in 1993. Toen was er echter een ‘decor’ gebouwd. Ditmaal wordt de kerk zelf het decor. De regie is in vertrouwde handen van regisseur Hans Keijzer, die zich al eerder heeft gewaagd aan William Shakespeare, met een uitvoering van ‘Romeo en Julia’ in 1996. Ook deze keer zullen zo’n twintig spelers zich wagen aan ‘Hamlet’. Naast de spelers zijn er natuurlijk nog vele mensen actief met voorbereidingen van licht, geluid, kleding, p.r., financien en nog veel meer. Hamlet, kroonprins van Denemarken, moet met lede ogen toezien hoe na het overlijden van zijn vader de troonopvolging aan hem voorbij gaat. Tot Hamlet’s grote verbazing en verdriet hertrouwt zijn moeder Gertrude met zijn oom Claudius, welke wordt uitgeroepen tot de nieuwe koning van Denemarken. “Hamlet” is het verhaal over een adolescent wiens leven ontwricht wordt en ziet dat de wereld van de volwassenen heel anders in elkaar zit dan hem altijd is voorgehouden. “Hamlet” is ook een thriller. Er wordt een moord gepleegd en de dader moet gezocht en gestraft worden. “Hamlet” is een briljante vertelling over macht, intrige, haat, politiek gekonkel, bedrog, vriendschap en liefde. En d’Ye zou d’Ye niet zijn als zij dit stuk niet met de nodige humor zouden spelen. Kortom: compleet entertainment, waarbij de toeschouwers in het decor plaats neemt en oren en ogen tekort zal komen. Wekenlang wordt er door de leden van toneelvereniging d’Ye al gerepeteerd voor deze grote voorstelling in de Grote Kerk. Bij allen komt de spanning nu echt voelbaar, nu de voorstellingen dichterbij komen. Alle leden hebben er ook echt zin in om dit stuk te mogen spelen. Liever vandaag nog dan morgen. Het stuk “Hamlet” speelt zich af door de gehele kerk. Ook het publiek zal tijdens de voorstellingen zich moeten verplaatsen van zitplaats naar een andere tribune. Al met al een toneelstuk met veel variaties en verrassingen, die we niet mogen verklappen.

Wat vinden de spelers zelf van het stuk?
Onder de repetities door stelden wij de spelers/sters de vraag wat zij van dit grote toneelstuk vinden om dit te mogen spelen.
Rob de Wijn: “Wat mij aanspreekt is de entourage, het decor wat uit dezelfde tijd afstamt waar het stuk zich nu afspeelt. Maar zeker ook de fraaie kostuums en pruiken”.
Erik Vlugt: “Het publiek moet niet denken dat het een zwaar stuk is. Het is voor iedereen een leuke gelegenheid om in deze kerk te zitten”.
Peter Sloots: “Hoe breng je het stuk der stukken op de plek der plekken toeganke- lijk voor iedereen? Kom kijken”.
Martine Hamstra: “Het wordt een spektakel in de grote kerk. Fantastisch hier. Het geeft een apart gevoel om hier te spelen. Het leuke is dat ik mag beginnen en eindigen met het stuk”.
Nico en zoon Niels Kemper: “Het publiek moet niet alleen op Hamlet toekomen, maar het wordt ook nog een spektakel welke op een eigen manier wordt gespeeld. Zoals William Shakespeare het wil dat het gespeeld wordt, dat zal je als amateurvereniging niet voor elkaar krijgen. Maar het wordt op onze eigen manier gespeeld, met komische humor en fraaie professionele kledij door Carla Kienhuis verzorgd. Zij steekt veel professionele produkties in den lande in de kleding. Dit toneelwerk hadden we nooit kunnen realiseren zonder de sponsors, welke plaatsvindt op een voor dit stuk uitgelezen plaats, waarbij de hele kerkruimte wordt benut als speelvlak”.
Jose Vlak: “Ik speel drie verschillende rollen en ben overal en nergens in de kerk. Het is wel aanpassen aan de omgeving, daar het anders is dan op het podium in het Damhotel. Alles van de kerk wordt benut, de hoogte, breedte en lengte”.
Maarten Groot en Mink Broeze: “Het is voor ons iets heel aparts, het verzorgen van geluid en licht in de Grote Kerk. Het gaat om grote afstanden, waar veel bekabeling voor nodig is. En we mogen geen enkele spijker gebruiken om iets aan te hangen. Dus wordt er veel creativiteit gevraagd”.
Steffie van Montfort: “Het begint nu zo vlak voor de voorstelling echt te kriebelen. Het gaat er nu echt uitzien. Het spelen in de Grote Kerk is echt uniek. Het geeft een aparte sfeer en het stuk is voor iedereen te begrijpen. Vooral de kleding, muziek en licht geeft al een extra dimensie. Ik kan het niet meer afwachten”.
Marije Hauwert: Zij speelt voor het eerst toneel met toneelvereniging d’Ye, dus een echt debuut in een groot bekend toneelstuk. “Het wordt echt spannend omdat het een moeilijk stuk is. Maar ik geloof er zeker in dat het moet lukken”.
Jitske Ooms: “Een grandioos spektakel. Ik heb een leuke komische rol, vandaar dat ik er veel zin in heb. Ik hoop dat er veel mensen op af komen”.
Ben Kuenen: “Ik geloof zeker in zes keer een volle kerk met publiek. Anders dan spelen op de Dam met een wagenspel, beschouw ik dit als mijn debuut binnen de muren van de Grote Kerk. Het is een grote uitdaging voor jezelf en voor de vereniging”.
Brigitte Lang: “Een klassiek stuk op eigentijdse mamer gespeeld met veel verrassende elementen. Verder probeer ik me voor te stellen wat het publiek er van gaat denken”.
Ellie van Montfort: “Heel speciaal en gedurfd. We zijn trots dat wij dit mogen spelen. De repetities zijn heel leuk zoals deze in de kerk worden afgespeeld. De zenuwen beginnen nu te komen”.
Hans Keijzer (regie): “Veel kolder en humorscène’s zijn in het stuk te zien en te horen. Het is het mooiste stuk wat ooit geschreven is. Het wordt heel mooi, waar voor iedereen wel iets in zit. Het is zeker de moeite waard om heen te gaan”.

Ed Koorn, Paul van Kaathoven, Riet Peereboom en Rinie Janssen (laatstgenoemde was tijdens het interview verhinderd) kijken met dezelfde ogen en gedachten als hun medespelers uit naar dit mooie en toch moeilijke toneelstuk, wat doot hen als een echte uitdaging gezien wordt. Een heel kijkspel met een mooi verhaal.
NIVO

Foto: Marco Bakker

Foto: Marco Bakker

Hamlet in Grote Kerk Edam

Volgens regisseur Hans Keijzer van de Edamse toneelvereniging d’Ye is Hamlet van Shakespeare het mooiste stuk dat ooit geschreven is. Hij wilde het dan ook dolgraag op het repertoire nemen. Toneelvereniging d’Ye bestaat dit jaar een kwart eeuw. Het was van meet af aan de bedoeling dan iets speciaals te doen. Dat werd dus Hamlet, het stuk der stukken, in het gebouw der gebouwen van Edam: de Grote Kerk. Keizer: “Het is een majestueus pand met een prachtige architectuur’. En dan die entourage, de schitterende gebrandschilderde ramen, al die hoekjes en banken,” De kerk fungeert straks als decor Er wordt op verschillende plekken gespeeld en soms gelijktijdig. In de pauze wordt ook nog een tribune opgebouwd. “Het publiek wordt gedwongen om naar andere plekken te kijken dan tijdens een dienst”, zegt de regisseur. Er wordt niet alleen een tribune gebouwd maar ook een loopsteiger’. Daar kunnen dan een aantal spelers op. Alsof ze op de torentrans staan. Als wachters die over de kantelen van het kasteel lopen. Verder wordt er nog een trap gebouwd. Een en ander moet zodanig geschilderd worden dat het net lijkt of het er al jaren staat en bij de kerk hoort. Ed Koorn vertelt dat Maarten ten Holt, werkzaam in de decorbouw, tekeningen gemaakt heeft waarmee de eigen decorploeg aan de gang kon in een ruimte van Carre Meubelen in Volendam. Koorn heeft de eer de rol van Hamlet te mogen spelen. “Veel tekst en erg moeilijk, omdat het van de hak op de tak springt. Maar wel een mooie rol, waar heel veel in zit.” Ed Koorn en regisseur Hans Keijzer hebben al wekenlang les van Wolter Doets (sportinstructeur bij de mariniers) voor een schermscène met sabel. “Zwaar, maar erg leuk. Je moet je goed concentreren. Het is een choreografie, maar ziet er heel echt uit.” Volgens d’Ye-lid Erik Vlugt is de entourage perfect. “Voor het publiek worden hele leuke dingen gedaan. Het is nog net niet interactief. Wij hebben geprobeerd aan alles te denken. Mocht iemand het koud hebben, dan zijn er dekens, gekregen van het leger.” Het oplossen van de geluidsproblemen was moeilijk. Eric: “Er zit zes seconden echo in die kerk en eigenlijk ontkom je niet aan het gebruik van microfoons met zenders. Huren van die dingen bleek onbetaalbaar. Gelukkig kwam toen Theo Regter (van de Volendamse popgroep Jen Rog) met een aanbod en dat was een haalbare kaart.” Regisseur., bestuur, licht- en geluidsmensen hebben de ongeveer honderd taken in de computer gezet. Nu is het dus een kwestie van strakke planning. Bestuurslid Steffie van Montfoort, die een van de vrienden van Hamlet speelt, vertelt dat Hans Keijzer ook de vertaling voor zijn rekening genomen heeft. “De spelers mochten ook enige inbreng hebben, mits passend in het verhaal. Vooral met dit stuk moet er af en toe even een ontlading zijn. Er is dan ook genoeg ruimte voor een komische noot en veel zwarte humor.” De twintig spelers nernen gezamenlijk een groter aantal rolllen voor hun rekening. De kleding is mooi eigentijds geworden en ontworpen door modeontwerpster Carla Kienhuis, die ook veel werkt voor de Nederlandse reisopera. Er is, in verband met de pruiken, veel overleg geweest met de vaste grimeurs, de familie Luc en Mieke de Visser uit Monnickendam. Achter de schermen zijn ook nog eens zo’n vijftien mensen actief met decor, geluid en kostuumnaaien. Keizer is met zijn cast al vanaf april hard aan het werk. “Al gauw zijn we in de Grote Kerk gaan repeteren. Voor de tekst was dat nog niet zo nodig, maar het was wel van belang voor de mis en scene.” Er gebeurt straks heel wat in deze Hamlet-uitvoering. Er is zelfs een stuntcoordinator ingeschakeld. Het wordt echt driedimensionaal theater en het publiek zal verrast zijn. Uit Utrecht en Den Haag komen mensen van Shakespeare Genootschappen om de Hamlet van d’Ye te zien.
Noordhollans weekblad, Annet Zevenhek

D’Ye speelt moderne Hamlet vol met drama en hartstocht

Sterven ‘op zijn Shakespeariaans’, met drama vanuit de tenen is misschien de droom van elke acteur. Bij d’Ye mochten er vrijdagavond velen sterven zoals het een goede ‘Hamlet’ betaamt. Maar daarmee waren de overeenkomsten met de traditionele opvoeringen, zelfs met de door Gibsons blauwe ogen gedomineerde filmversie, op. Regisseur Hans Keijzer heeft Hamlet voor het 25-jarig jubileum van deze Edamse toneelvereniging, een eigen gezicht gegeven. Een gezicht dat deels wordt bepaald door de Grote Kerk. Dik aankleden is het devies aan het publiek dat zich behalve tegen de kou moet wapenen tegen de sinistere sfeer, veroorzaakt door het bijna duister in de kerk en de onheilspellende klanken van Ennio Morricone. Met slechts een chocolaatje van Edams eigen Jaka om het hart te warmen. Dichter bij de middeleeuwse burcht van Hamlet kan men in Edam niet komen. Helaas verhoudt moderne techniek zich slecht tot de Middeleeuwen. Zoals blijkt wanneer de spelers hun mond opendoen; ze zijn bijna onverstaanbaar door de echo. Niet alleen haalt deze alle intonaties uit het spel, het publiek moet zich tot het uiterste concentreren om de dialogen te kunnen volgen. Daarnaast is veel van wat zich op de kerkvloer afspeelt voor, een deel van het publiek onzichtbaar. De hele inleiding tot het drama van ‘Hamlet’ en de introducties van de personages wordt zodanig versnipperd dat het stuk tot de pauze weinig pakkend is. Maar gelukkig keren de kansen. Na de pauze wordt het publiek naar een andere plek gedirigeerd waar het geluid geen spelbreker meer is, waar het zich, praktisch met haar neus tussen de spelers, eindelijk kan laten meevoeren in het koningsdrama en waar de kerk haar charme toont als decor. Hier barst de dynamiek van het stuk los, vol drama en hartstocht. Keijzer heeft zijn Hamlet een eigentijdse en originele uitstraling gegeven. De taal is modern, prettig en duidelijk. Euro’s, subsidiebeleid en soaps passen daar best in. Ook van de kleding is gelukkig geen gedoe gemaakt met historische kostuums; wat de spelers dragen is van moderne snit, onopvallend, ondergeschikt aan het stuk en toch raak gekozen. Koningin Gertrude (Riet Peereboom) bijvoorbeeld is zonder opsmuk koninklijk en waardig om te zien. Verder blinkt deze Hamlet uit in kleine, geestige details. De weergave van een zeeslag is hilarisch, net als de. vormgeving (en het kostelijke spel) van het toneelstuk in het stuk. Het duo Rosencrantz (Jistske Ooms) en Guildenstern (Steffie van Montfort) geeft een vrolijke noot net als de doodgravers Nico en Niels Kemper. Alle spelers lijken in topvorm. Zeker ook Marije Hauwert die ontroerend ingetogen de krankzinnigheid van Ophelia verbeeldt. Maar Hamlet valt of staat natuurlijk met Hamlet zelf. Ed Koorn slaagt er ondanks het problematische eerste deel, na de pauze in zijn Hamlet indrukwekkend te laten zijn. Hij neemt zijn publiek in een directe benadering op overtuigende wijze op sleeptouw door zijn zieleroerselen en speelt uitstekend de getormenteerde intelligente ‘gek’. Een van de topscenes is zijn degenduel met Laertes (Hans Keijzer) dat er verrassend echt uitziet, zeer professioneel wordt gespeeld en veel oefening verraadt. Hier en daar hadden de dia- en monologen wat aangescherpt kunnen worden om het verhaal compacter te maken; de zit was lang genoeg. En koud en oncomfortabel. Maar laat dat niemand afschrikken, het hoort er gewoon bij. Deze Edamse Hamlet is in al zijn boeiende creativiteit en originaliteit absoluut de moeite waard.
NNC, Nelleke Vogel

Staande ovatie voor d’Ye

Edam staat dezer dagen in het teken van d’Ye, de Grote Kerk en ‘Hamlet’. Onder de bezielende leiding van regisseur Hans Eeijzer heeft toneelvereniging d’Ye zich gewaagd aan het stuk der stukken: Shakespeares ‘Hamlet’. Na twee voorstellingen gespeeld te hebben van de zes mag nu al gezegd worden dat d’Ye het jubileumjaar waardig afgesloten heeft. Met het opvoeren van een stuk als ‘Hamlet’ in een imposant gebouw als de Grote Kerk stond d’Ye voor de grootste uitdaging sinds de oprichting van de vereniging. Niet voor niets werd gekozen voor de Grote Kerk als entourage voor het drama. Veel bestaande elementen in de Grote Kerk doen dienst als decorstukken. Het enige decor dat speciaal voor het stuk is aangebracht is een ballustrade die in de kleuren van het koor geverfd is. Niet alleen de spelers van d’Ye zullen na afloop de Grote Kerk met andere ogen bekijken. Ook de honderden bezoekers zullen de kerk voortaan een beetje vereenzelvigen met Elsinor, het kasteel waarin Hamlet woont. Tussen de ve1e bezoekers van ‘Hamlet’ zullen vast en zeker mensen zijn die het stuk zelf al goed kennen. Maar men zal het erover een zijn dat d’Ye er een originele en verrassende uitvoering van gemaakt heeft, die duidelijk laat blijken dat het stuk der stukken eigenlijk tijdloos is. De edamse toneelvereniging kan de laatste jaren rekenen op een vaste kern bezoekers die trouw de voorstellingen in het Damhotel bezoekt. Voor deze mensen zal ‘Hamlet’ in de Grote Kerk even wennen zijn. Geen gemakkelijke stoelen en geen aangename temperatuur. Maar het hoort er allemaal bij. Het draagt bij aan het bijzondere karakter van dit evenement. Ook de spelers zelf hebben het ervaren als compleet anders. “Het grote probleem was het geluid”, vertelt Jose Vlak. “We waren gewend om in een relatief kleine ruimte te spelen met een paar microfoons. Maar dat was in de Grote Kerk niet te doen. Alles wat je zegt galmt ruim zes seconden na. Vandaar dat we allemaal zendermicrofoontjes dragen die open geschoven worden als je tekst hebt en weer dicht als je klaar bent. Dat was vreselijk wennen.” “Onze geluidsman, Maarten Groot, heeft dus een hele belangrijke taak”, vult collega Riet Peereboom aan. “Deze man heeft zoveel werk verzet. Hij nam er geen genoegen mee als het niet helemaal perfect was.” Toch bleek na de premiere dat veel mensen er, tijdens het eerste bedrijf, moeite mee hadden om de spelers te verstaan. Ook diegene die achteraan zat had geen goed zicht op hetgeen zich vooraan afspeelde. Tijdens het tweede bedrijf was dat anders. Het publiek werd namelijk na de pauze verzocht aan de zijkant van de Grote Kerk plaats te nemen. Daar bevonden de bezoekers zich als het ware rondom de spelers en was het schouwspel goed te horen en te zien. Zo verliepen de eerste twee voorstellingen. Maar d’Ye zou d’Ye niet zijn als er niet onmiddellijk naar een oplossing gezocht zou worden voor de problemen rondom het eerste bedrijf. Voortaan zal het publiek de gehele voorstelling lang op de tribune aan de zijkant zitten. Deze onverwachtse wending levert de spelers veel extra werk op. Deze week zal benut worden om alle aanpassingen net zo lang door te nemen totdat het weer perfect is. De spelers van d’Ye vormen een hechte groep. “We doen het samen”, meent Riet. “Iedereen doet z’n best en is belangrijk voor het geheel. We zijn ook trots op elkaar. Ik kan echt met bewondering naar de andere spelers kijken, bijvoorbeeld naar Marije Hauwert die Ophelia speelt. Ze is pas kort bij ons, maar ze doet het geweldig.” Ook Jose is enthousiast over haar collega’s. “Carla Kienhuis is degene die alle kleding heeft ontworpen en gemaakt. En dat heeft ze met zoveel aandacht voor detail gedaan. Datzelfde geldt voor Hans, de regisseur. Hij is heel, bevlogen en gedreven. Vanaf het begin stond het voor hem vast hoe het stuk er uit moest gaan zien. Ook Hans is heel perfectionistisch. Om de laatste schermscène er professioneel uit te laten zien, hebben hij en Ed Koorn die Hamlet speelt zelfs schermlessen gevolgd. Niets werd aan het toeval overgelaten.” Wat ook nieuw was voor de spelers was het feit dat er geen souffleur aanwezig was. “Hamlet zonder souffleur, dat zal niet vaak voorkomen”, meent Jose. “Omdat we op zo veel verschillende plekken spelen, was dat onmogelijk. Maar we wisten het van het begin, dus pas je je daar aan aan. En vanaf het moment dat we wisten dat we ‘Hamlet’ zouden gaan doen, ontstond er een gezonde dosis spanning. Voorheen waren de repetities ontspannen en gemoedelijk. Maar we zijn nog nooit zo serieus en professioneel bezig geweest als de afgelopen maanden.” Nu de première achter de rug is, halen de spelers een beetje opgelucht adem. Het publiek reageerde enthousiast. Aan het eind volgde een staande ovatie. Maar de kriebels voor de komende keren blijven. Riet: “Het publiek pakte het goed op en dan heb je het gevoel ‘het is ons gelukt’. Al die inspanning is niet voor niets geweest. In mijn rol als Gertrude, de moeder van Hamlet, kan ik alle kanten op. Ik had tijdens de premiere echt het gevoel dat ik die vrouw was. Op zo’n moment zit je helemaal in je rol. En dat merkte het publiek. We zijn denk ik allemaal heel blij dat we nog vier voorstellingen voor de boeg hebben.”
Gezinsblad

D’Ye vindt oplossing voor problemen bij opvoering Hamlet

Toneelvereniging d’Ye uit Edam heeft een oplossing gevonden voor de problemen waarmee ze afgelopen weekend werd geconfronteerd tijdens de eerste uitvoeringen van haar moderne Hamlet. De 25 jaar bestaande toneelvereniging kreeg in de Grote Kerk te kampen met een slecht geluid vanwege de galm in de kerk. Ook was het zicht op het koningsdrame voor de pauze niet optimaal. Regisseur Hans Keijzer heeft de problemen opgelost door een andere locatie in de kerk te kiezen.
Gezinsblad


Uitgevoerdnajaar 1998
SpelersEd Koorn, Paul van Kaathoven, Riet Peereboom, Rob de Wijn, Marije Hauwert, Hans Keijzer, Martine Hamstra, Jitske Ooms, Steffie van Montfort, Erik Vlugt, Ben Kuenen, Riny Jansen, Brigitte Lang, Nico Kemper, Niels Kemper, Elly van Montfort, Peter Sloots, José Vlak, Maartje Sloots, Wil Heerland
Regie & bewerkingHans Keijzer
Licht & geluid: Mink Broeze, John Uitentuis, Maarten Groot
DecorMarco Wolfel, Arthur Karsten, Erik Vlugt, Wim Cornelissens, Vincent Nieuwenhuizen, Max Schuitemaker, Henk van Montfort
KledingCarla Kienhuis
StuntbegeleidingWillem Schnitger, Arjan Buijten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: