Dertig minuten beklemming in “Anna en Eva”
Slechts twee scènes telt “Anna en Eva”, visueel gescheiden door een korte serie zwart/wit dia’s. Het is het eerste stuk van Wim Bak en Ed Koorn, die bekender zijn als acteurs bij d’Ye. Het debuut is een hecht geheel geworden, waarin “goed en fout” in en na de oorlogsjaren centraal staan. Daarbij behoort ook het bezit van de macht. Over Anna en Eva wordt bijna alleen gesproken, even zien we hen op de eerste dia. De eenakter speelt zich af in de sober vormgegeven woning van een NSB’er. Witte wanden, grijze deuren, weinig meubilair, een radio en een telefoon. Het is najaar 1944. De geallieerden hebben vaste voet op het Europese vasteland. De verhoudingen tussen “goede en foute” Nederlanders verscherpen. Wim Bak speelt de NSB’er Meinoud. Evert (Ed Koorn), een oude studievriend, komt op bezoek. Al direct is duidelijk dat van de vriendschap weinig over is. Desondanks vraagt hij Meinoud hem te helpen zijn twee “zieke” kinderen uit de stad weg te krijgen. Het antwoord op het verzoek is bemoedigend. Alleen blijkt Meinoud te opteren voor een kuuroord in Duitsland. Waarna Evert aanvoert dat zij niet naar dat land kunnen en Frankrijk voorstelt. De NSB’er roept daarop woedend uit: ‘Het zijn dus Joden.’ Na een felle discussie geeft Evert toe dat het niet zijn kinderen zijn. ‘Mijn enige teken van vriendschap is dat ik je niet ken en nooit gesproken heb’, voegt Meinoud hem toe. Vervolgens belt hij de SD. Onheilspellende muziek en dia’s vertellen wat er verder met de kinderen is gebeurd. In de tweede scène blijken de rollen omgedraaid. Duitsland heeft gecapituleerd. Opnieuw bezoekt Evert Meinoud, maar nu als lid van de Binnenlandse Strijdkrachten. Hij beschuldigt hem onder meer van moord op de twee kinderen. Wim Bak en Ed Koorn zijn er voldoende in geslaagd het conflict tussen “goed en fout” uit te diepen, dat soms alleen al herkenbaar was aan hun houding. De korte speelduur komt de dramatiek alleen maar ten goede.
NNC, Ruud van der Mueren
Uitgevoerd voorjaar 1995
Spelers: Wim Bak, Ed Koorn
Regie: Hans Keijzer
Licht & geluid: Mink Broeze, Maarten Groot
Decor: Wim Cornelissens, Mink Broeze, Henk van Montfort, Roel Bijleveld