Fats en Boem

Anarchistisch sprookje d’Ye op Singelfestival ’97

‘Een kruising tussen Monty Python en The Marx Brothers’, zo omschrijft regisseur Hans Keijzer de door schrijver Ken Campbell op het stuk “Fats en Boem” losgelaten humor. Actueel is het luchtige sprookje met onmiskenbaar anarchistische ondertoon beslist. In mei begon de Edamse toneelvereniging d’Ye te repeteren. Zaterdagochtend is de laatste, technische, repetitie. ‘s Middags staat de familie-voorstelling op het 17e Singelfestival. Een tent als speelruimte voor een koningsstuk. Een prima podium voor een spruitjes pellende, breiende koningin en een koning die dan wel das en colbert op het blote lijf draagt, maar volledig in sprookjestraditie zijn enige dochter weggeeft aan de man die een door hem uitgeschreven wedstrijd wint. In totaal geven acht leden van d’Ye acte de présence op het op de belangstelling van kinderpubliek toe-gesneden festivaldagdeel. De regisseur vertelt dat het stuk, dat in de originele versie ruim twee uur duurt, ingekort werd tot een spel dat nipt binnen het uur eindigt. ‘Toch is de kracht, de essentie van “Fats en Boem” volledig intact gebleven. Sommige scènes konden moeiteloos worden geschrapt. Zo sneuvelden bijvoorbeeld drie van de zes wedstrijdonderdelen. Andere scènes, zoals de beginscène, zijn door onszelf geschreven. Ook zijn veel nieuwe, meest visuele grappen ingebracht. Ze ontstonden vanzelf tijdens de spelsessies, heel spontaan.’ Lachen. Dat wordt het zeker zaterdag. Alleen al om het knap volgehouden spraakje van de baron die koste wat het kost de hand van prinses Dafne wil veroveren. Ook de aankleding en malle rekwisieten werken mee aan het opwekken van de lachlust. Toch is d’Ye’s meest sterke troef de directe, fysieke manier van spelen. Gebaren en mimiek sluiten nauw aan op de tekst. Al bij de repetities merkte je: hier spettert het spelplezier van af. Hans Keijzer zegt nooit eerder te hebben meegemaakt dat, zoals nu, een hele club van meet af aan als één man achter het stuk ging staan. ‘Elke repetitie is er ontzettend hard gewerkt, maar met het grootste plezier en dat zie je terug in het resultaat.’
NNC, Martha Dirkmaat-Planting

D’Ye bracht “Fats en Boem” met overduidelijk plezier

Er mocht dan, uit budgetoverwegingen, geen spannende theatertour in het programma zitten, de Dam als verzamelpunt gaf de start van het zaterdagmiddagprogramma toch wat extra cachet. Niet in het minst dankzij de inspanningen van leden van toneelvereniging d’Ye. Zij waren de week voorafgaand aan het Singelfestival de scholen in Edam langsgegaan om belangstelling voor het festival te kweken, hetgeen resulteerde in een enorme opkomst. Zij waren het ook die de kinderen op de Dam middels de koning en de koningin uit “Fats en Boem” onthaalden. Onder een vrolijk zonnetje, geflankeerd door clowns en begeleid door straatmuzikanten, trokken ze even later in optocht door Edam naar het festivalterrein. Toen de rij eenmaal was opgelost zat er een recordaantal mensen binnen. De toneelvereniging bracht met overduidelijk plezier een chaotische “Fats en Boem”, waarin baron Brekebeen en Harry de Hofviolist streden om de gunst van prinses Dafne. De kinderen in de tent leefden volkomen mee, al was het zicht voor sommigen beperkt.
NNC, Nelleke Vogel

Uitgevoerd: najaar 1997
Spelers: Ed Koorn, Nico Kemper, Wijnand Visser, Peter Sloots, Lex Bos, Ellie van Montfort, Maartje Sloots, Lissy Lutz
Regie: Hans Keijzer
Licht & geluid: Mink Broeze, Maarten Groot
Decor: Mink Broeze, Henk van Montfort