Romeo en Julia
Horizontaal bungeejumpen bij d’Ye’s “Romeo en Julia”
De première van de experimentele “Romeo en Julia” door toneelvereniging d’Ye was een zeer onderhoudende en aansprekende voorstelling en zeker voor vele vaste toeschouwers van d’Ye iets heel anders dan ze gewend waren. Regisseur Hans Keijzer wilde graag experimenteren met een nieuwe methode van regisseren. Niet strikt uitgaan van de tekst en regie aanwijzingen, maar improviseren en meedenken door de spelers. De opening was meteen al verrassend. Romeo en Julia staan met de ruggen naar het publiek en lopen langzaam over twee graftomben (?) weg. Plotseling een hel licht en ze verdwijnen. Een vooruitwijzing naar de afloop van het stuk, gevolgd door geroezemoes in de zaal. Dat werd al snel luider en ontaardde in een luidkeels over en weer geschreeuw van de Veronese families Capuletti en Montecchi, waarvan de leden plotseling uit alle hoeken van de zaal tevoorschijn kwamen. Al ruziemakend liepen de spelers het podium op. Op deze vondst kwam een open doekje van het publiek. De toon voor de voorstelling was gezet en ie werd prachtig harmonisch doorgetrokken gedurende het hele stuk. Alle leden van d’Ye hebben hun creativiteit de vrije loop kunnen laten. Steffie van Montfort en Lissy Lutz voerden tussendoor een dans op die het gevecht tussen de beide families uitbeeldde. Erik Vlugt als de onhandig verliefde Paris droeg een gedicht voor met een Vlaams accent dat hij zeer knap gedurende de hele voorstelling volhield. Riet Peereboom reed rond op skeelers als bediende met een dienblad vol glazen drank. Ze viel niet één keer. Adembenemend en toch heel komisch was de befaamde balkonscène tussen Romeo en Julia. Beide geliefden konden namelijk niet bij elkaar komen omdat ze als een stel horizontale bungeejumpers vastzaten aan een groot elastiek aan de zijkanten van het toneel. Toch, na elkaar hun beider liefde te hebben verklaard, lukt het ze elkaar met de lippen te raken: liefde overwint ook het sterkste elastiek. Pieter Leek was zeer aandoenlijk als de verlegen romantische Romeo en Maartje Sloots een karaktervolle adellijke Julia. Haar monologen waren zeer ingeleefd gespeeld en sommige toeschouwers lieten hun tranen daarbij gaan. De voorstelling is humoristisch, zit vol aardige wendingen en wordt soepel gespeeld. Een boeiende toneelvoorstelling vol vaart en veel humor, voor zowel spelers als publiek.
De Stadskrant, Joost Molenaar
Uitgevoerd: najaar 1996
Spelers: Maartje Sloots, Wim Brondgeest, Anneke van Overbeek, Ellie van Montfort, Riet Peereboom, Pieter Leek, Wil Heerland, Ed Koorn, Paul van Kaathoven, Brigitte Lang, Jitske Ooms, Maaike Porsius, Martine Hamstra, Steffie van Montfort, Rob de Wijn, Peter Sloots, Wim Cornelissens, Lissy Lutz, Margriet Beukeboom, Erik Vlugt, Lobke van Drunen
Regie: Hans Keijzer
Licht & geluid: Mink Broeze, Maarten Groot
Decor: Wim Cornelissens, Henk van Montfort, Arthur Karsten, Roel Bijleveld, Marco Wölfel, Max Schuitemaker