02 nov

De aangekondigde moord

d’Ye geeft publiek vermakelijke avond met ingewikkelde thriller

Toneelvereniging d’Ye wil variatie in het aanbod brengen enkwam daarom dit jaar niet meteen komedie of een tragedie,maar met een thriller. Geenmakkelijke opgave, want spanning brengen en de aandachtvasthouden is misschien nogwel moeilijker dan de lachspieren in beweging zetten of emoties van verdriet vertalen. d’Ye wist zaterdag met haar ervaren spelers en enthousiaste nieuwkomers een goed stuk toneel neer te zetten, maar ‘de aangekondigde moord’, een voor toneel bewerkt verhaal naar een boek van Agatha Christie liet voor veel bezoekers van het Damhotel na afloop toch ook wel wat verwarring achter. Dit kwam door de vele moeilijke Engelse namen en een ingewikkeld verhaal vol met erfenissen en familierelaties die vaak ook weer vals waren. De ingewikkeldheidfactor was erg hoog. Misschien wel omdat het stuk een bewerking van een boek was en niet als toneelstuk is geschreven. Lees verder →

01 mei

Moorddiner 2000

Millennium Moordcomplot: smakelijk eten

Nee, er gaat niet echt bloed vloeien volgend jaar mei in het Damhotel. Hooguit vloeien er de nodige boe’ye-es’ wijn en wellicht een beetje toneelbloed. Wat is er aan de hand? Toneelvereniging d’Ye organiseert in de eerste meimaand van het nieuwe millennium een avondvullende ‘voorstelling’ in de vorm van een moordcomplot, op te lossen door mensen tijdens een smaakvol diner. Locatie: de Keizerskamer van het Damhotel. Dat wordt gezellig puzzelen à la Agatha of Sherlock onder het genot van een heerlijk diner. Het is weer eens heel wat anders dan een gebruikelijk avondje toneel met d’Ye. En het is meteen ook illustratief voor de continue drang van de regisseur en 35 spelers van d’Ye om het publiek elk seizoen opnieuw te verrassen. Niet alleen met de keuze voor bijzondere stukken, maar ook door het publiek steeds op een andere, uitdagende manier bij de voorstelling te betrekken. Erik van Vlugt en Steffie van Montfort van d’Ye leggen een en ander uit. Lees verder →

01 mrt

Grensoverschrijdingen (Wingelaar / Verbeurdverklaard / De Strikvraag / Gebroken Glas)

Eenakters d’Ye komisch maar ook confronterend

Na een druk jaar, in verband met het 25-jarig bestaan, is d’Ye ook nu weer enthousiast van start gegaan. Ditmaal werd gekozen voor vier eenakters, elk met een eigen speelstijl, karakter en varierend van komisch tot confronterend. De rode draad was grenzen. In ‘Wingelaar’ van Ton Davids gaat het over ongewenste intimiteiten en seksueIe intimidatie op de werkvloer. Hoe ver kan, of mag, je gaan? Pauline Bras, Ben Kuenen en Ellie van Montfort laten de bezoekers een bizar spel zien tussen drie medewerkers van een klein kantoor. Daar is op vrijdagavond iets gebeurd. Maar wat en hoe kwam dat? Elly van Montfort speelde de oudere werkneemster. In het begin wat onzeker maar al snel speelde ze zelfverzekerd. Ben Kuenen wordt een gewaardeerde kracht. Hij kwam goed voor de dag als de jongeman met veel praatjes over zijn veroveringen. Pauline Bras had de lachers meteen op haar hand. Als een levende Barbiepop wiegde ze over het toneel, de handen losjes wapperend, om de opgeplakte nagels te beschermen. Lees verder →

07 sep

Romeo en Julia

Horizontaal bungeejumpen bij d’Ye’s “Romeo en Julia”

Tijdens de pauze geniet het publiek zichtbaar van Peter Sloots
Foto: Marco Bakker

De première van de experimentele “Romeo en Julia” door toneelvereniging d’Ye was een zeer onderhoudende en aansprekende voorstelling en zeker voor vele vaste toeschouwers van d’Ye iets heel anders dan ze gewend waren. Regisseur Hans Keijzer wilde graag experimenteren met een nieuwe methode van regisseren. Niet strikt uitgaan van de tekst en regie aanwijzingen, maar improviseren en meedenken door de spelers. De opening was meteen al verrassend. Romeo en Julia staan met de ruggen naar het publiek en lopen langzaam over twee graftomben (?) weg. Plotseling een hel licht en ze verdwijnen. Een vooruitwijzing naar de afloop van het stuk, gevolgd door geroezemoes in de zaal. Dat werd al snel luider en ontaardde in een luidkeels over en weer geschreeuw van de Veronese families Capuletti en Montecchi, waarvan de leden plotseling uit alle hoeken van de zaal tevoorschijn kwamen. Al ruziemakend liepen de spelers het podium op. Op deze vondst kwam een open doekje van het publiek. De toon voor de voorstelling was gezet en ie werd prachtig harmonisch doorgetrokken gedurende het hele stuk. Alle leden van d’Ye hebben hun creativiteit de vrije loop kunnen laten. Steffie van Montfort en Lissy Lutz voerden tussendoor een dans op die het gevecht tussen de beide families uitbeeldde. Erik Vlugt als de onhandig verliefde Paris droeg een gedicht voor met een Vlaams accent dat hij zeer knap gedurende de hele voorstelling volhield. Lees verder →

01 mrt

De IJsprinses

Heerlijke toneelmiddag met IJsprinses van d’Ye

Ook dit keer heeft d’Ye een gelukkige hand gehad in het uitzoeken van een kindertoneelstuk. De zaal van het Damhotel zat stampvol bij de uitvoeringen van het spannende stuk “De IJsprinses”. Ademloos volgden de kinderen het verhaal van het mensenkind Daantje, dat met een luchtballon aankwam bij een wit kasteel, bovenop een ijsberg. Vroeger was het land mooi en waren er prachtige bloemen. Nu is alles betoverd door de tovenares Muriel, een schitterende rol van Martine Hamstra. Met veel wijdse armgebaren en rollende ogen wist ze de kinderen op het puntje van de stoel te krijgen. Maartje Sloots was lekker vlot als Daantje. Barones Busnak was een prachtige rol van Elly van Montfort. Regisseur Paul de Boer heeft met zijn spelersploeg en alle mensen achter de schermen een fantastische voorstelling gemaakt. Het was spannend, vlot gespeeld, kleurig in alle opzichten en de vaart zat er goed in. D’Ye heeft de jeugd weer een heerlijke toneelmiddag bezorgd. Lees verder →

07 mrt

Kaviaar of spaghetti

Smakelijk plezier bij Kaviaar of spaghetti

Ellie van Montfort als Silvana en Wijnand Visser als Opa
Foto: Marco Bakker

“Kaviaar of spaghetti” is een Italiaanse klucht van twee schrijvers die samen een goed plot en een uitgebalanceerde tekst bedachten. Het verhaal gaat over een arm Italiaans gezin dat door slinkse manipulaties van de familieleden van geld wordt voorzien. Allerhande listen en bedriegerijen leiden tot bizarre en komische situaties, zeker als het specifieke Italiaanse temperament goed tot uitdrukking komt. Het toneel van het Damhotel heeft beperkingen. De geringe speelruimte en matige belichtings-mogelijkheden moeten met veel vinding-rijkheid worden opgelost. En daarin is men bij d’Ye zeker geslaagd. Een bont decor en een creatief uitgedacht scènebeeld met trap, vier deuren en een onderschuifbed kregen een plaats op het kleine toneel. Daarbij moesten pakweg veertien spelers zich nog bewegen. Dat lukte wonderwel en alle spelers wisten zich daar goed bij aan te passen. De toneelvereniging beschikt over een groep mensen die met hun spel weinig voor elkaar onderdoen. Die gelijkwaardigheid geeft echter weinig uitschieters, ofschoon de ervaring van Nico Kemper, Paul van Kaathoven, José Vlak en Wijnand Visser merkbaar was. Zeker Kemper speelde zijn rol met veel gemak. José Vlak had een goede Italiaanse uitstraling. Publiek laten lachen is moeilijk en komieken zijn dan ook uiterst serieus met hun act bezig. Zo degelijk en vasthoudend was Visser als opa. Nergens overdreven, goed getimed en heel komisch. Lees verder →