Tagarchief: 2005

26 apr

Het geheugen van water: Alles klopt in stuk d’Ye

geheugen van waterAlles klopt in stuk d’Ye

D’Ye toonde wederom een gelukkige hand met de keus voor ‘het geheugen van water’. Het stuk stond als een huis. Een voortreffelijke cast, functioneel en stijlvol decor, prima licht en geluid, alles klopte. Een goed debuut in Edam derhalve voor regisseur Karlo Severdija. De drie hoofdrolspeelsters waren volledig aan elkaar gewaagd. Zij zijn bijeengekomen in het huis van hun moeder om haar begrafenis te regelen. De oudste dochter, Teresa, neemt de leiding zoals ze dat altijd al gedaan heeft. Zij en haar man hebben een druk bedrijf, maar ze hebben toch altijd tijd vrijgemaakt voor moeder en dat kan ze van haar zusters niet zeggen. Neem nu haar zuster Mary. Die maakt zich nu ook nog erg druk over één van haar patiënten. En dan verwacht ze ook nog haar minnaar, een getrouwd man nota bene. De dames zeggen elkaar eens goed de waarheid. Martina de Lange (Teresa) is een zeer pittige speelster met een mooie heldere toneelstem. Zeer tekstvast en heel zeker van zichzelf. Dat geldt ook voor Simone de Boer als de arts Mary. Moeder hield haar altijd de hand boven het hoofd en daarom heeft zij alleen maar herinneringen aan een prettige jeugd. Teresa ziet dat anders. De opkomst van de derde zuster, Catherine was hilarisch. Als een wervelwind worstelde zij zich vanachter uit de zaal naar voren en met dezelfde vaart vloog de tekst eruit. Mieke van Reede zag er als Catherine zeer hip uit en spel en mimiek waren geweldig. De dames namen beslist geen blad voor de mond en ook in hun spel waren ze zeer lijfelijk aanwezig. Catherine voelt zich nog steeds onbegrepen en altijd tekortgedaan en daarom heeft ze zoveel kwaaltjes. Geregeld een joint en bezoekjes aan een psycholoog moeten haar in balans houden, maar dat is onbegonnen werk. Geweldig was de scène met haar zwager Frank, waar ze aan hing als een vastgekleefde vlieg. Ellie Grin vertolkte prima de dode moeder die alles hoort wat de meisjes over zeggen. En dat niet alleen, ze dient ze nog van repliek ook. Lees verder →

26 nov

Come back to the 5 and dime Jimmy Dean, Jimmy Dean

jimmy deanToneelvereniging d’Ye met uitmuntende ‘Jimmy Dean’

Een kleurrijk, origineel en boeiend toneelspel van d’Ye in Nohol. De verschillende karakters werden voortreffelijk gespeeld en zelfs de drie bandleden, die de live muziek verzorgden, lieten hun acteertalenten niet achterwege. De deuren gaan open en het publiek baant zich een weg over het met zand bestrooide toneel. Omdat de tribune grotendeels gelijkvloers is, maken sommigen zich al snel zorgen of ze alles wel goed kunnen zien. Als de spelers eenmaal op het podium staan en hun rollen vertolken, wordt dat gevoel echter snel weggevaagd. Iedereen wordt meegevoerd in het verhaal vol intriges en emoties. “Jimmy Dean, Jimmy Dean, waar ben je?”, roept Riet Peereboom alias Juanita vanachter de bar. Zij en moeder Mona maken zich zorgen om de ‘zwakzinnige’ jongen die er in zijn eentje vandoor is. Al snel komen vier andere vrouwen binnenlopen, op de twintigste sterfdag van hun idool James Dean. Zoon Jimmy blijkt een grote rol te spelen in de lange reeks verborgen geheimen die aan het licht komen. Af en toe zingen de vrouwen met z’n allen een lieed. De godsdienstige Juanita gaat bij die scènes volledig uit haar dak, tot groot genoegen van het publiek. Ook Martine Hamstra , die Sissy speelt, weet hoe ze de bezoekers aan het lachen moet krijgen. Ze speelt met veel passie en komt daardoor heel overtuigend over. Vooral bij Mona, vertolkt door Steffie van Montfort, lopen heden en verleden door elkaar. De kreet die ze slaakt als ze hoort dat James Dean door een ongeluk om het leven is gekomen, is oorverdovend en gaat door merg en been. Joe (Steven Boegem) loopt tijdens de hele voorstelling in een pakje rond dat maar weinig om het lijf heeft. Lissy Sloots speelt de mysterieuze Joanne die veel met haar rug naar het publiek toestaat. Petra Kemper heeft duidelijk geoefend op haar aanstekelijke schaterlach, die ze meermalen tijdens de voorstelling laat horen. Vooral Edna Louise, gespeeld door Irma Keijzer, is slachtoffer van haar meedogenloze opmerkingen. Keijzer raakt als schrikkerige en onzekere vrouw geen moment uit haar rol. Ellie van Montfort en Eva Kluit hebben maar een kleine rol. Toch sluiten ze het indrukwekkende toneelstuk uitstekend af. Lees verder →