De knecht van twee meesters
d’Ye verandert gymzaal in een heus apenparadijs
Bezoekers van de toneelvoorstelling van d’Ye bevonden zich zaterdagavond in een heel andere wereld. De tien spelers van de toneelvereniging wisten met hun vertolking van het commedia dell’arte stuk ‘De knecht van twee meesters’ een sfeer te scheppen die de bezoekers nog de hele avond vasthield. Al bij binnenkomst weet d’Ye de juiste sfeer te scheppen. De bezoekers, die de technische school Zuiderzee binnentreden, worden verwelkomd door een apenoppasser in een blauwe tuinbroek. Terwijl een geloofwaardig verhaal verteld wordt, over ontsnappende apen, brengt de oppasser het publiek naar de tribune. Een avond volop genieten van allerlei ‘apenstreken’ staat voor de boeg.
Tierende apen
Het is best even schrikken als de voorstelling begint en tien schreeuwende en tierende apen rondspringend binnen komen rennen. Een enkele aap stormt het publiek in, net voordat de oppasser hem in zijn kraag kan grijpen. Een voor een rennen ze het decor in, bestaande uit de halve inboedel van een gymzaal. Een kast, twee trampolines en een paar banken, met daaronder een emmertje vol pinda’s, vormen een waar apenparadijs. De apen nemen plaats op de toestellen. De vele ‘oohs’ en ‘aahs’ en de ‘apenbewegingen’ overtuigen het publiek van het enthousiasme van de tien spelers. Tot verbazing van de kijkers blijken de apen veel menselijke eigenschappen te bezitten. Het verhaal, vol kenmerken van een blijspel, begint. Lees verder
Na het serieuze stuk Familie besloot toneelvereniging d’Ye voor haar voorjaarsstuk iets lichters op de planken te brengen. Het werd een toneelstuk van oude bekende Neil Simon, ‘The Last of the Red Hot Lovers’, een stuk voor vier acteurs. Voor de Nederlandse versie van het stuk, ‘De laatste fatsoensrakker’, maakte de toneelvereniging gebruik van een vertaling door Annie M.G. Schmidt. Barney Cashman is 47 jaar en al 23 jaar getrouwd met zijn schoolvriendinnetje Thelma. Hij houdt veel van haar, maar de laatste tijd heeft hij moeite met het idee maar één vrouw gehad te hebben in zijn hele leven. Voor één keer zou hij graag eens ‘toegeven’ aan een andere vrouw. Met deze gedachte pikt hij om de beurt drie verschillende dames op om een paar wilde uurtjes mee door te brengen in de flat van zijn afwezige moeder. Maar de dingen lopen telkens weer anders dan gepland. Barney Cashman werd met verve gespeeld door Nico Kemper. Als eigenaar van een visrestaurant liep hij strak in pak rond met veel te veel aftershave op zijn handen om de vislucht te verdrijven. Een van de vele komische aspecten rond zijn personage. Kempers spel was zeer vloeiend en natuurlijk. Leuk om te zien was de verandering die Cashman onderging bij zijn buitenechtelijke ontmoetingen. Bij de eerste dame die hij ontvangt is hij een zenuwachtige stumper: hij verfrommelt uit nervositeit haar jas, drentelt wat rond en kraamt alleen maar onzin uit. Bij de laatste ontmoeting is hij echter een soort Casanova en heeft hij duidelijk de touwtjes in handen. De eerste ‘love interest’ van Barney, Elaine Navazio, werd gespeeld door Riet Peereboom. Ze is een aantrekkelijke dame die wel van een drankje en een sigaretje gediend is en ‘lijdt’ aan zogenaamde ‘lustopwellingen’. Ze is al redelijk ervaren als het gaat om buitenechtelijke relaties. Vol zelfvertrouwen zat Peereboom bevallig op de bank in een poging haar slachtoffer te verleiden. Haar woede-uitbarstingen bij het falen hiervan waren erg vermakelijk, onder meer door de bitse uitspraken die ze Barney toeroept (‘Als je romantiek nodig hebt, koop dan maar een gitaar en ga naar Spanje!’). De twee toneelspelers brachten goed over dat de geheime ontmoeting absoluut geen succes was. 
Zaterdag jongstleden vond de eerste uitvoering plaats van het nieuwe stuk van toneelvereniging d’Ye. Voor aanvang van deze komedie ging het gerucht dat de toneelvereniging doelbewust informatie over deze klucht en de bedoelingen van de schrijver (Neil Simon) heeft achtergehouden om het voor de recensist van een (niet nader omschreven) dagblad niet al te gemakkelijk te maken. Dat de komische, absurdistische dialogen ook een maatschappij-kritische kijk vormden op de hogere klassen van het hedendaagse Amerika, drong dan ook pas door ná de voorstelling, toen het gerucht waarheid bleek. Met of zonder deze wetenschap: `Geruchten’, het nieuwste stuk van d’Ye, is een aanrader. Een ontspannen avondje uit met komische teksten, scherp spel en een wonderlijk einde. Globaal is het verhaal, dat de spraakmakende naam `Geruchten’ draagt, simpel. Vier stellen, duidelijk van snobistische signatuur, zijn uitgenodigd op het huwelijksfeest van hun vrienden Charley en Myra. Zij vormen al weer tien jaar een koppel. De geruchten gaan alleen dat hun huwelijk niet meer zo lekker loopt. Maar ja, dat kunnen ook gewoon de bekende roddelverhalen van de tennisclub zijn. Ken (Paul van Kaathoven) en Chris (Maartje Sloots) arriveren als eerste op het feest. In de afschuwelijk protserige huiskamer van een buitenverblijf heerst een sfeer van paniek. Er lijkt namelijk iets ernstigs gebeurd met de feestvarkens. Terwijl Charley gewond is geraakt door een geweerschot, is Myra zelfs spoorloos verdwenen. Wat er in godsnaam gebeurd is, blijft ook voor de vrienden een raadsel. Charley is, hoewel niet ernstig gewond, dusdanig van slag dat nader commentaar niet mogelijk is. 
In de komedie gaat het om vier echtparen die elkaar in drie de slaapkamers ontmoeten en bestoken met spitsvondige dialogen en rake opinerkingen. Centraal staan de huwelijksproblemen van Trevor (Paul van Kaathoven) en Sussanah (Riny Janssen). Tijdens de housewarmingparty van hun vrienden Malcolm (Ben Kuenen) en Kate (Jose Vlak) komt het tot een uitbarsting. De aanwezigheid van Jane (Martine Hamstra), de ex-vriendin van Trevor, werkt daarbij als een katalysator. Haar man Nick (Nico Kemper) ligt thuis met een ‘ruggenschudding’ in bed. Delia (Ellie van Montfort)en Ernest (Rob de Wijn), de degelijke ouders van Trevor, proberen vanuit hun positie het huwelijk van hun zoon weer in rechte banen te leiden. D’Ye stond voor de taak om op het kleine podium de juiste ambiance te zoeken. De Edammer toneelvereniging slaagde erin om drie slaapkamers te creeren, waarbij in elke ruimte de karakters en maatschappelijke omstandigheden van de bewoners tot uitdrukking kwamen. 
