07 sep

Hoera, het is een jongen!

D’Ye brengt oude klucht modern en geestig

Ed Koorn als Walter Weber, Nico Kemper als Frits Pappenheimer en Wim Bak als Paul Welling Foto: Marco Bakker

Ed Koorn als Walter Weber, Nico Kemper als Frits Pappenheimer en Wim Bak als Paul Welling
Foto: Marco Bakker

Toneelvereniging d’Ye had deze keer weer eens een klucht op het repertoire gezet, met als gevolg een bomvolle zaal op de première-avond. Het stuk “Hoera, het is een jongen!” is al erg oud, dus was er maar één oplossing: het stuk grotendeels herschrijven en aanpassen aan deze tijd. D’Ye-lid Hans Keijzer heeft deze klus voor zijn rekening genomen en is er voor-treffelijk in geslaagd er een soepel lopend, vlot, geestig en komisch geheel van te maken. Absolute uitblinkers waren Nico Kemper en Wim Bak jr. Kemper speelde frank en vrij, was tekstvast, goed te verstaan en komisch. Hij nam de zaal mee in alle gekke toestanden waarin hij verzeild raakte. Moeiteloos gleed hij van de ene creatie in de andere. Wim Bak zette de zelfverzekerde advocaat perfect neer. Een man die erg inventief is in het bedenken van allerlei smoesjes en probeert de krankzinnige situatie hoe dan ook in de hand te houden. Bak was in deze rol goed op dreef. Een mimiek en een motoriek om van te smullen. Zeer tekstvast gebruikte hij het hele toneel. De jonge professor Walter werd gestalte gegeven door Ed Koorn. Ook hij kwam goed uit de verf in al zijn goedheid, verbijstering en wanhoop. Hij bleef de lieverd die niet weet wat hem allemaal overkomt en hoe hij alles moet aanpakken. Ellie van Montfort was de charmante vriendin, een schrijfster. Ze komt er al snel achter welke leugens er gebruikt worden om een catastrofe af te wenden en speelt het spel mee. Zoals we van Ellie gewend zijn zette ze moeiteloos de uitgekookte, intelligente en charmante Helga neer. Het stuk werd geregisseerd door Hans de Jong, die hiermee een geslaagd debuut maakte. Lees verder

01 mrt

Pico Bello

picobelloD’Ye boeit jong publiek

Toneelvereniging d’Ye verdient een groot compliment! Het is een knap staaltje om in twee achtereenvolgende voorstellingen van ieder twee uur een heel jong publiek zo te blijven boeien dat tussen de kinderen en de spelers een wisselwerking ontstaat die zorgt voor een uitermate plezierige sfeer. Onder regie van Paul de Boer werd volop genoten van het vrolijke kindertoneelstuk “Pico Bello” van Jan Lemaire jr. Een leuk verhaal over een schoorsteenveger, die zo arm is dat hij geregeld schuldeisers op zijn dak krijgt. Als hij met de meeste spoed aan het hof van koning Frederik wordt ontboden om de koninklijke schoor-stenen te vegen lijken betere dagen aan te breken, maar helaas is er een arrogante, zeer doortrapte hofmaarschalk die allerlei slechte plannetjes uitbroedt, waarvan Pico Bello het slachtoffer dreigt te worden. Gerro Roskam kreeg als de altijd opgewekte Pico Bello onmiddellijk de volle sympathie van de zaal. Daarentegen werd de hofmaarschalk (een mooie rol van Wijnand Visser) voortdurend op de vingers getikt. Rob de Wijn zette een zeer geloofwaardige statige kamerheer op de planken, leuk in contrast met de goedmoedige, vrolijke koning (Wim Brondgeest). Wat dit kindertoneelstuk extra aantrekkelijk maakte waren de leuke, vlotte liedjes op een eigentijds ritme die tussendoor werden gezongen. Lees verder