Joop Kunst - d'Ye speelt

07 sep

Hoera, het is een jongen!

D’Ye brengt oude klucht modern en geestig

Ed Koorn als Walter Weber, Nico Kemper als Frits Pappenheimer en Wim Bak als Paul Welling
Foto: Marco Bakker

Toneelvereniging d’Ye had deze keer weer eens een klucht op het repertoire gezet, met als gevolg een bomvolle zaal op de première-avond. Het stuk “Hoera, het is een jongen!” is al erg oud, dus was er maar één oplossing: het stuk grotendeels herschrijven en aanpassen aan deze tijd. D’Ye-lid Hans Keijzer heeft deze klus voor zijn rekening genomen en is er voor-treffelijk in geslaagd er een soepel lopend, vlot, geestig en komisch geheel van te maken. Absolute uitblinkers waren Nico Kemper en Wim Bak jr. Kemper speelde frank en vrij, was tekstvast, goed te verstaan en komisch. Hij nam de zaal mee in alle gekke toestanden waarin hij verzeild raakte. Moeiteloos gleed hij van de ene creatie in de andere. Wim Bak zette de zelfverzekerde advocaat perfect neer. Een man die erg inventief is in het bedenken van allerlei smoesjes en probeert de krankzinnige situatie hoe dan ook in de hand te houden. Bak was in deze rol goed op dreef. Een mimiek en een motoriek om van te smullen. Zeer tekstvast gebruikte hij het hele toneel. De jonge professor Walter werd gestalte gegeven door Ed Koorn. Ook hij kwam goed uit de verf in al zijn goedheid, verbijstering en wanhoop. Hij bleef de lieverd die niet weet wat hem allemaal overkomt en hoe hij alles moet aanpakken. Ellie van Montfort was de charmante vriendin, een schrijfster. Ze komt er al snel achter welke leugens er gebruikt worden om een catastrofe af te wenden en speelt het spel mee. Zoals we van Ellie gewend zijn zette ze moeiteloos de uitgekookte, intelligente en charmante Helga neer. Het stuk werd geregisseerd door Hans de Jong, die hiermee een geslaagd debuut maakte. Lees verder →

01 mrt

Geen sex in Sussex

D’Ye op dreef in Engelse klucht

Jan Besseling, Herman Nordmann en Nel Bakker
Foto: Gerard Jansen

D’Ye was uitstekend op dreef met de kostelijke Engelse klucht “Geen sex in Sussex”. Een dwaas verhaal met een vorm van humor, waar de Britten kennelijk patent op hebben en dat een bomvolle zaal enige uren onbedaarlijk plezier verschafte. Het verhaal speelt zich af in een kleine plaats in Sussex waar iedereen elkaar kent, zodat het maar beter is nooit in de ongewenste publiciteit te komen. Dat kost hoofden en reputaties. Dat overkomt bijna het pas getrouwde stel Peter en Francis Hunter. Hij is pas benoemd tot directeur van een bankfiliaal en zij voelt zich wegens een gebrek aan privacy niet helemaal gelukkig in de flat boven de bank. Ze besluit wat bij te verdienen en schrijft op een advertentie. Tot haar ontzetting ontvangt ze echter een flinke zending porno. Peter en Francis doen alles om er van af te komen, maar alles gaat net mis. Els Kemper was op haar best en zette een uitmuntend gespeeld jong vrouwtje op de planken, dat alles uit de hand ziet lopen. Jan Besseling speelde vol verve de jonge bankdirecteu, die door alle verwikkelingen zijn baan op de tocht ziet staan en afwisselend ontzet en geamuseerd reageert op de porno-zendingen. Een andere glansrol was die van Nel Bakker-Tol als Elaine Hunter (Peters moeder) heel mondain en elegant, maar zo nadrukkelijk aanwezig dat ze iedere verse schoondochter wel de stuipen op het lijf moet jagen. Herman Nordman, oude rot van het amateurtoneel, verstond volledig de kunst een Engelse gentle-man te vertolken (de wat gezwollen en hypo-criete bankmanager), een man die alles wat op porno lijkt veroordeelt, maar uiteindelijk boter op zijn hoofd blijkt te hebben. Joop Kunst liet met zijn malle fratsen het publiek af en toe bijna van zijn stoel rollen. Hij vertolkte de wat mallotige kassier, die zich als beschermer van het ongelukkige paar opwerpt, maar hen ondanks alle goede bedoelingen van de wal in de sloot helpt. Lees verder →

01 mrt

De kat op het spek

Weinig vaart in “De kat op het spek”

Anneke van Overbeek en Els Kemper als moeder en dochter
Foto: Gerard Jansen

Als gewoonlijk had d’Ye niet te klagen over gebrek aan belangstelling. De zaal was tot de laatste plaats bezet. Het spel was gesitueerd in de smaakvol aangeklede flat van de Abbotts. David Abbott is bezig met een cursus Italiaans. Geen gehoor, volgens zijn vrouw Kate. David correspondeert met een zekere Mario in het verre Napels, die ieder ogenblik voor een logeerpartijtje wordt verwacht. Kate neemt de kans waar om er enige dagen met haar moeder tussenuit te trekken. Als Mario een fraai ogende Maria blijkt te zijn en Kate onverwacht terugkeert in gezelschap van haar moeder zijn de rapen gaar en is David niet bepaald de meest populaire figuur in de flat. Maria gaat ietwat lichtzinnig met haar geld om en speelt daarbij een zonderling spelletje met een gesmokkeld kostbaar halssnoer, zodat enige louche figuren als vliegen naar de strooppot worden getrokken: een taxichauffeur en een glibberige Italiaan. Voeg daarbij een wantrouwende huiseigena-resse en een hemelbestormer en het gezelschap is compleet voor een aantal dwaze situaties. D’Ye heeft naar mijn smaak weleens een betere spelkeuze gedaan. Ook liet de rolkennis af en toe te wensen over, waardoor het geheel onnodig trekkerig werd. Voufke Hermanides speelde een uitstekende Italiaanse schone, terwijl vooral ook Anneke van Overbeek en Els Kemper goed spel lieten zien. Lees verder →

01 sep

Gevaarlijke leeftijd

Prima toneelspel d’Ye in uitverkocht Damhotel

Nel Bakker, Sjaak Kras en Joop Kunst
Foto: Gerard Jansen

D’Ye kwam zaterdagavond prima voor het voetlicht met haar première van “Gevaarlijke leeftijd”. Debutante Dea de Boer was in haar rol van Nana de huishoudster de verrassing van de avond door de uitstekende manier waarop zij deze kwebbel- en bemoeizieke kletskous op de planken wist te zetten. Ook Ellie van Montfort verdient een groot compliment: ze nam vlak voor de uitvoering de rol van Nicolette over van Els Kemper, die moest afhaken. Ellie heeft er ondanks de korte tijd van voorbereiding een heel leuke rol van gemaakt. Een uitverkocht Damhotel luisterde en keek vol pret naar “Gevaarlijke leeftijd”, waarin Jean Harlot (een dwaze rol van Joop Kunst) zich van zijn gevorderde leeftijd bewust wordt en er alles aan doet om de jeugd te kunnen bijbenen. Zelfs in de liefde, want hij raakt een beetje teveel gecharmeerd van de jonge Nicolette. Jacqueline, zijn vrouw (goed gespeeld door Joke Roskam) vindt dit allesbehalve leuk en bekijkt het hele gedoe met Argusogen, evenals de tijdelijk versmade minnaar Maxim (een aardig rol van Jan Tol). Na een huiselijk feestje stort Jacqueline haar hart uit tegenover het vriendenpaar Georgette en Ivo (vol over-tuiging gespeeld door Frieda de Heer en Arno Roskam). De volgende ochtend moet ieder weer vroeg paraat zijn voor een sportieve wedstrijd tussen Jean aan de ene kant en Maxim en Harry (Sjaak Kras) aan de andere kant. Het onverwachte gebeurt: Jean komt als winnaar uit de bus, maar als hij na afloop nog eens extra wil bewijzen hoe goed zijn conditie wel is wordt hij het slachtoffer van zijn ijdelheid. Lees verder →

01 mrt

Een beeld van ’n man

“Een beeld van ’n man”: uitbundig lachplezier

Henk van Montfort, Nel Bakker, Els Kemper, Joop Kunst en Frieda de Heer
Foto: Gerard Jansen

“Een beeld van ‘n man” zorgde zaterdag voor een avond onbedaarlijk lachplezier in een uitverkocht Damhotel. Het verhaal speelt in de werkkamer van een barones (Joke Roskam). Ze heeft het nogal hoog in de bol en is daarnaast bezeten van het verzamelen van kunst-voorwerpen. Haar houding maakt de baron (Jacco Kemper) tureluurs. Als afweermiddel heeft hij zich een wat wonderlijke levens-houding aangemeten: hij zoekt het in verstrooidheid. Wat is een deftig landgoed zonder butler en privé-secretaresse? Natuurlijk zijn ze er. Dan is er nog de tuinjongen, een heerlijke flapuit, die lak heeft aan alle koude drukte. Verder bestaat het personeel uit een kok en twee keukenmeisjes. De barones vindt dat het bij haar status hoort nog meer personeel aan te trekken in de vorm van een huisbewaardersechtpaar. Op de advertentie melden zich Josefien (Nel Bakker) en Janus (Joop Kunst). Het toeval wil dat ze elkaar van vroeger kennen. De barones ziet hen voor een echtpaar aan en geeft ze de baan. De barones heeft intussen weer eens een kunstaankoop gedaan in de vorm van een levensgroot beeld van Napoleon. Josefien en Janus krijgen de opdracht deze op een sokkel in de huiskamer te zetten. Wat te verwachten was, gebeurt: het beeld valt met een plof op de grond en breekt in duizend stukken. Grote ontsteltenis bij beiden. Maar goede raad is duur, voor het moment weet Josefien geen andere oplossing dan dat Janus zich moet uitdossen als Napoleon en op de sokkel moet gaan staan. Zo wordt Janus “een beeld van een man”. Om met haar aanwinst te pronken heeft de barones een nicht (Anneke van Overbeek) en een neef (Gerro Roskam) uitgenodigd. Nicht Louise is niet zo’n gemakkelijke tante en daarom heeft haar man Lodewijk een voorbeeld aan de baron genomen. Hij zit de hele dag te slapen, wat geen wonder is, want hij leidt een nogal woest nachtleven. In ieder geval zijn de beide mannen het roerend met elkaar eens dat ze het niet te best hebben getroffen met hun vrouwen. Ook het beeld is hen een doorn in het oog. Ze besluiten onder het genot van een drankje tot een nachtelijke “beeldenstorm”. Lees verder →

01 mrt

Zo heeft Meu Gerre het gewild

Toneelvereniging d’Ye schoot met “Zo heeft Meu Gerre het gewild” midden in de roos

Jan Besseling en Nel Bakker als Teun en Pleun Kleverkamp
Foto: Gerard Jansen

D’Ye deed zaterdagavond een schot in de roos met een bijzonder amusant blijspel, “Zo heeft Meu Gerre het gewild”. De grote zaal van het Damhotel was eivol en de lachsalvo’s waren het bewijs dat er echt genoten werd van dit toneelstuk. Meu Gerre heeft het tijdelijke met het eeuwige verwisseld en de “liefderijke” erfgenamen komen naar de Garvershof in de hoop een flink graantje mee te pikken. Meu Gerre heeft een heel slim testament opgemaakt. De hele groep moet een maand samen op de boerderij doorbrengen en gezamenlijk het bedrijf runnen. Het is een nogal gemêleerd gezelschap: Meinie Koudewaay (Anneke van Overbeek), een kakmadam uit Den Haag, het echtpaar Teun en Pleun Kleverkamp (Jan Besseling jr. en Nel Bakker), een beetje viezig, een beetje ordinair, verschrikkelijk lui, maar toch wel goedmoedig. Twee rollen, die uitstekend gespeeld werden en die de lachspieren in beweging brachten. Aloysius Mullepad (Joop Kunst), een uiterst zuinige en dove neef, die trouwens goed hoort als het hem zo uitkomt. Joop Kunst kon zich hierin bijzonder goed uitleven. Hij was zonder meer de ster van de avond met prachtige uitspraken, die de hele zaal af en toe plat deden gaan. Dan is er Dolly Oudenhand (Elly de Zwaan), de verwende dochter van een rijke steenfabrikant, die een oogje op de bedrijfsleider heeft en verder Mildred Oomen (Joke Roskam), een nichtje uit Canada, fijn vlot gespeeld. Notaris van Haaften (goed vertolkt door Gerro Roskam) houdt de touwtjes stevig in handen. Halverwege de maand moeten ze allemaal een formulier invullen (want zo heeft Meu Gerre het gewild) met hun wensen aangaande het lot van de boerderij. De meesten willen zo goed en voordelig mogelijk verkopen en dromen al van een zonnige toekomst. Hun houding wordt niet zo gewaardeerd door de huishoudster Gré de Vos (heel goed gespeeld door Frieda de Heer) en de bedrijfsleider (een leuke rol van Jan Tol). Zij vinden het geen plezierig idee dat de mooie boerderij versjacherd zal worden, een plaats waar beiden erg aan gehecht zijn geraakt. Lees verder →