07 sep

Bedkwartet

D’Ye langzaam op dreef in komisch stuk

In de komedie gaat het om vier echtparen die elkaar in drie de slaapkamers ontmoeten en bestoken met spitsvondige dialogen en rake opinerkingen. Centraal staan de huwelijksproblemen van Trevor (Paul van Kaathoven) en Sussanah (Riny Janssen). Tijdens de housewarmingparty van hun vrienden Malcolm (Ben Kuenen) en Kate (Jose Vlak) komt het tot een uitbarsting. De aanwezigheid van Jane (Martine Hamstra), de ex-vriendin van Trevor, werkt daarbij als een katalysator. Haar man Nick (Nico Kemper) ligt thuis met een ‘ruggenschudding’ in bed. Delia (Ellie van Montfort)en Ernest (Rob de Wijn), de degelijke ouders van Trevor, proberen vanuit hun positie het huwelijk van hun zoon weer in rechte banen te leiden. D’Ye stond voor de taak om op het kleine podium de juiste ambiance te zoeken. De Edammer toneelvereniging slaagde erin om drie slaapkamers te creeren, waarbij in elke ruimte de karakters en maatschappelijke omstandigheden van de bewoners tot uitdrukking kwamen. Lees verder →

01 mrt

Grensoverschrijdingen (Wingelaar / Verbeurdverklaard / De Strikvraag / Gebroken Glas)

Eenakters d’Ye komisch maar ook confronterend

Na een druk jaar, in verband met het 25-jarig bestaan, is d’Ye ook nu weer enthousiast van start gegaan. Ditmaal werd gekozen voor vier eenakters, elk met een eigen speelstijl, karakter en varierend van komisch tot confronterend. De rode draad was grenzen. In ‘Wingelaar’ van Ton Davids gaat het over ongewenste intimiteiten en seksueIe intimidatie op de werkvloer. Hoe ver kan, of mag, je gaan? Pauline Bras, Ben Kuenen en Ellie van Montfort laten de bezoekers een bizar spel zien tussen drie medewerkers van een klein kantoor. Daar is op vrijdagavond iets gebeurd. Maar wat en hoe kwam dat? Elly van Montfort speelde de oudere werkneemster. In het begin wat onzeker maar al snel speelde ze zelfverzekerd. Ben Kuenen wordt een gewaardeerde kracht. Hij kwam goed voor de dag als de jongeman met veel praatjes over zijn veroveringen. Pauline Bras had de lachers meteen op haar hand. Als een levende Barbiepop wiegde ze over het toneel, de handen losjes wapperend, om de opgeplakte nagels te beschermen. Lees verder →

07 mrt

Het Laatste Glas

D’Ye zet publiek met “Het laatste glas” op verkeerde been

Martine Hamstra als Kate en Brigitte Lang als Sarah
Foto: Marco Bakker

“Het laatste glas” is een echte thriller. Als je denkt een beetje te weten hoe een en ander in elkaar zit en dan met name wie verantwoordelijk is voor de onvermijdelijke moord, blijkt dat je helemaal op het verkeerde been bent gezet. De eerste moord is nog duidelijk (die is zichtbaar) maar wie is dan degene die de volgende droevige gebeur-tenissen op zijn of haar geweten heeft? Het stuk gaat over het echtpaar Redford, Sarah en Jack. Jack is directeur van het bedrijf dat zijn vrouw en haar broer, Edward Donnington, van hun ouders geërfd hebben. Het heeft er alle schijn van dat Jack zich met louche zaken bezighoudt. Zaken waar Sarah geen idee van heeft. Broer Edward (Paul van Kaathoven), een pianist, komt logeren en heeft blijkbaar toch iets meegekregen van zaken die niet goed zijn gegaan. De spanning in huis stijgt. Zeker als Jack (Ed Koorn) zijn vrouw een flinke depressiviteit aanpraat. Koorn was overtuigend als de charmante echtgenoot en als de man met minder prettige ideeen. Brigitte Lang speelde goed het jonge vrouwtje Sarah dat niet meer weet hoe ze het heeft. Ze is geregeld in tranen en in haar emoties was ze meestal sterk. Van de kordate dokter, goed en rustig gespeeld door Ellie van Montfort, krijgt ze pillen maar echt helpen doen ze niet. Zeker niet omdat Sarah geregeld naar de whisky grijpt. Erik Vlugt speelde zelfverzekerd en met veel flair de ontslagen werknemer Geoffry Curtis. Martine Hamstra was als Kate de rots in de branding voor Sarah. Altijd kan ze een beroep op haar doen. Nico Kemper vertolkte de politie-inspecteur die ook schrijver is. Kemper speelde met gemak de man die Sarah graag wil helpen. Rob de Wijn gaf met zijn rustige spel en mooie stem goed gestalte aan de notaris en Maartje Sloots vertolkte goed de jonge Anna, die ook niet is wat ze lijkt. De terugblikken brachten het publiek in eerste instantie in de war en lokten heel wat reacties uit. Licht en geluid waren prima verzorgd. Het haarwerk kon minder bekoren. De begeleidende muziek van Pina Donaggio was perfect gekozen en paste geheel in de sfeer. Lees verder →

19 sep

Fats en Boem

Anarchistisch sprookje d’Ye op Singelfestival ’97

‘Een kruising tussen Monty Python en The Marx Brothers’, zo omschrijft regisseur Hans Keijzer de door schrijver Ken Campbell op het stuk “Fats en Boem” losgelaten humor. Actueel is het luchtige sprookje met onmiskenbaar anarchistische ondertoon beslist. In mei begon de Edamse toneelvereniging d’Ye te repeteren. Zaterdagochtend is de laatste, technische, repetitie. ‘s Middags staat de familie-voorstelling op het 17e Singelfestival. Een tent als speelruimte voor een koningsstuk. Een prima podium voor een spruitjes pellende, breiende koningin en een koning die dan wel das en colbert op het blote lijf draagt, maar volledig in sprookjestraditie zijn enige dochter weggeeft aan de man die een door hem uitgeschreven wedstrijd wint. In totaal geven acht leden van d’Ye acte de présence op het op de belangstelling van kinderpubliek toe-gesneden festivaldagdeel. De regisseur vertelt dat het stuk, dat in de originele versie ruim twee uur duurt, ingekort werd tot een spel dat nipt binnen het uur eindigt. ‘Toch is de kracht, de essentie van “Fats en Boem” volledig intact gebleven. Sommige scènes konden moeiteloos worden geschrapt. Zo sneuvelden bijvoorbeeld drie van de zes wedstrijdonderdelen. Andere scènes, zoals de beginscène, zijn door onszelf geschreven. Ook zijn veel nieuwe, meest visuele grappen ingebracht. Ze ontstonden vanzelf tijdens de spelsessies, heel spontaan.’ Lachen. Dat wordt het zeker zaterdag. Alleen al om het knap volgehouden spraakje van de baron die koste wat het kost de hand van prinses Dafne wil veroveren. Ook de aankleding en malle rekwisieten werken mee aan het opwekken van de lachlust. Toch is d’Ye’s meest sterke troef de directe, fysieke manier van spelen. Gebaren en mimiek sluiten nauw aan op de tekst. Al bij de repetities merkte je: hier spettert het spelplezier van af. Hans Keijzer zegt nooit eerder te hebben meegemaakt dat, zoals nu, een hele club van meet af aan als één man achter het stuk ging staan. ‘Elke repetitie is er ontzettend hard gewerkt, maar met het grootste plezier en dat zie je terug in het resultaat.’ Lees verder →

07 sep

Romeo en Julia

Horizontaal bungeejumpen bij d’Ye’s “Romeo en Julia”

Tijdens de pauze geniet het publiek zichtbaar van Peter Sloots
Foto: Marco Bakker

De première van de experimentele “Romeo en Julia” door toneelvereniging d’Ye was een zeer onderhoudende en aansprekende voorstelling en zeker voor vele vaste toeschouwers van d’Ye iets heel anders dan ze gewend waren. Regisseur Hans Keijzer wilde graag experimenteren met een nieuwe methode van regisseren. Niet strikt uitgaan van de tekst en regie aanwijzingen, maar improviseren en meedenken door de spelers. De opening was meteen al verrassend. Romeo en Julia staan met de ruggen naar het publiek en lopen langzaam over twee graftomben (?) weg. Plotseling een hel licht en ze verdwijnen. Een vooruitwijzing naar de afloop van het stuk, gevolgd door geroezemoes in de zaal. Dat werd al snel luider en ontaardde in een luidkeels over en weer geschreeuw van de Veronese families Capuletti en Montecchi, waarvan de leden plotseling uit alle hoeken van de zaal tevoorschijn kwamen. Al ruziemakend liepen de spelers het podium op. Op deze vondst kwam een open doekje van het publiek. De toon voor de voorstelling was gezet en ie werd prachtig harmonisch doorgetrokken gedurende het hele stuk. Alle leden van d’Ye hebben hun creativiteit de vrije loop kunnen laten. Steffie van Montfort en Lissy Lutz voerden tussendoor een dans op die het gevecht tussen de beide families uitbeeldde. Erik Vlugt als de onhandig verliefde Paris droeg een gedicht voor met een Vlaams accent dat hij zeer knap gedurende de hele voorstelling volhield. Lees verder →

01 mrt

De IJsprinses

Heerlijke toneelmiddag met IJsprinses van d’Ye

Ook dit keer heeft d’Ye een gelukkige hand gehad in het uitzoeken van een kindertoneelstuk. De zaal van het Damhotel zat stampvol bij de uitvoeringen van het spannende stuk “De IJsprinses”. Ademloos volgden de kinderen het verhaal van het mensenkind Daantje, dat met een luchtballon aankwam bij een wit kasteel, bovenop een ijsberg. Vroeger was het land mooi en waren er prachtige bloemen. Nu is alles betoverd door de tovenares Muriel, een schitterende rol van Martine Hamstra. Met veel wijdse armgebaren en rollende ogen wist ze de kinderen op het puntje van de stoel te krijgen. Maartje Sloots was lekker vlot als Daantje. Barones Busnak was een prachtige rol van Elly van Montfort. Regisseur Paul de Boer heeft met zijn spelersploeg en alle mensen achter de schermen een fantastische voorstelling gemaakt. Het was spannend, vlot gespeeld, kleurig in alle opzichten en de vaart zat er goed in. D’Ye heeft de jeugd weer een heerlijke toneelmiddag bezorgd. Lees verder →