Maaike van Strijen - d'Ye speelt

01 mrt

De klokkemaker van de Zilverstraat

Gerro Roskam als Barbertje en Martine Hamstra als Antje Klets
Foto: Frank Bakker

Lang en spannend stuk van d’Ye met leuk muzikaal slot

Het door Jel Koopmans geschreven stuk speelt zich af in een kleine stad. Daar woont professor Kamerleer met zijn knecht Severio. Barbertje, die voor zijn moeder met een boodschap bij de professor komt, hoort van Antje Klets het verhaal van de dochter van de klokkenmaker. Die dochter wordt verborgen gehouden. Waarom? Dat heeft te maken met een geheim. Een geheim waarbij een bijzondere klok en geld een belangrijke rol spelen. De bezoekertjes leefden geweldig mee met de zoek-tocht van Barbertje en Severio en de plannetjes van de professor (een leuke rol van Wim Brondgeest). Martine Hamstra was zeer overtuigend als de nieuwsgierige Antje Klets en ook Rob de Wijn als de klokkenmaker kwam goed voor de dag. Een paar apart waren Gerro Roskam als Barbertje en Wijnand Visser als Severio. Roskam hield bij de kinderen de spanning prima vast, zat goed in zijn rol en speelde losjes. Wijnand Visser was erg leuk als de ‘molto macho’ Italiaan. Mede door de aankleding em het accent was het een enige rol die bij de kinderen zeer in de smaak viel. Lees verder →

01 mrt

Pico Bello

D’Ye boeit jong publiek

Toneelvereniging d’Ye verdient een groot compliment! Het is een knap staaltje om in twee achtereenvolgende voorstellingen van ieder twee uur een heel jong publiek zo te blijven boeien dat tussen de kinderen en de spelers een wisselwerking ontstaat die zorgt voor een uitermate plezierige sfeer. Onder regie van Paul de Boer werd volop genoten van het vrolijke kindertoneelstuk “Pico Bello” van Jan Lemaire jr. Een leuk verhaal over een schoorsteenveger, die zo arm is dat hij geregeld schuldeisers op zijn dak krijgt. Als hij met de meeste spoed aan het hof van koning Frederik wordt ontboden om de koninklijke schoor-stenen te vegen lijken betere dagen aan te breken, maar helaas is er een arrogante, zeer doortrapte hofmaarschalk die allerlei slechte plannetjes uitbroedt, waarvan Pico Bello het slachtoffer dreigt te worden. Gerro Roskam kreeg als de altijd opgewekte Pico Bello onmiddellijk de volle sympathie van de zaal. Daarentegen werd de hofmaarschalk (een mooie rol van Wijnand Visser) voortdurend op de vingers getikt. Rob de Wijn zette een zeer geloofwaardige statige kamerheer op de planken, leuk in contrast met de goedmoedige, vrolijke koning (Wim Brondgeest). Wat dit kindertoneelstuk extra aantrekkelijk maakte waren de leuke, vlotte liedjes op een eigentijds ritme die tussendoor werden gezongen. Lees verder →

07 mrt

Help, hypnose!

D’Ye sterk met hypnotisch spel

Onderbroekenlol: Joop Kunst
Foto: Marco Bakker

Onder regie van de nieuwe regisseuse Gineke de Witte was d’Ye vrijdag- en zaterdagavond in het Damhotel te zien in het blijspel “Help, hypnose!” van Lucy Kooman. Het debuut van deze auteur, die met dit stuk probeert het gangbare blijspel een wat andere, moderne vorm te geven, een opzet waarin ze vrij aardig is geslaagd. D’Ye was vooral voor de pauze heel goed op dreef. Met vlotte, rake dialogen en het uitbeelden van heel specifieke typetjes wisten de spelers en speelsters de zaal kostelijk te vermaken. Daarna had het spel duidelijk te lijden onder de te vele changementen van het toneel. In “Help, hypnose!” heeft een schatrijk geworden zakenman in ruste het te druk met al zijn kwalen en kwaaltjes om van zijn rijkdom te kunnen genieten. Zijn tweede echtgenote smeedt samen met haar mans zaakwaarnemer snode plannen om hem door middel van hypnose ontijdig het tijdelijke met het eeuwige te laten verwisselen. Riet Peereboom en Wim Bak typeerden op uitstekende wijze het moordlustige tweetal. Vooral Bak verstond de kunst iets heel sinisters in zijn spel te leggen. Joop Kunst in de rol van zakenman beschikte over een onmiskenbaar komisch talent dat het publiek onweerstaanbaar op de lachspieren werkte zonder ook maar één woord te hebben gezegd. Hans de Jong, één van de sterkste spelers van d’Ye, was kostelijk als de zeer verwijfde hulp in de huishouding. Een rol die hij, zonder ook maar een ogenblik te verslappen, tot het laatste ogenblik wist vast te houden. Lees verder →

07 sep

De opgaande zon

Publiek pinkt traantje weg bij “Opgaande zon” van Heijermans

“De opgaande zon”, het afscheidsstuk van regisseur Léon Tol
Foto: Marco Bakker

De Edamse toneelvereniging d’Ye was dit weekend uitstekend op dreef met twee voorstellingen van de ruim zeventig jaar oude klassieker “De opgaande zon” van Herman Heijermans. Het geheel stond onder regie van Léon Tol, die met dit stuk afscheid neemt van het Edamse toneel. Met name de vindingrijkheid in het decorontwerp viel op. Voor de eenvoudige huiskamer van het winkeliersgezin De Sterke uit de eerste acte en later de ruïne na de brand zou zelfs het ‘grote toneel’ zich niet hoeven schamen. Heijermans maakt zich in zijn werk sterk voor de underdog die in de hoek wordt gedreven door het ‘grootkapitaal’. Zo ook in “De opgaande zon”, waarin een familie, eigenaar van een kleine, maar goedlopende zaak, diep in de problemen komt door de niets en niemand ontziende concurrentie van zijn al maar uitbreidende buurman. Deze drijft zo door dat er voor De Sterke geen droog brood meer te verdienen valt. De hele geschiedenis gaat onafwendbaar af op een groot familiedrama: een uit de hand gelopen brand kost het leven van en jong meisje en betekent de ondergang van het gezin. Han de Witte, die vorig jaar debuteerde bij d’Ye, speelde de rol van de tot de ondergang gedoemde winkelier De Sterke. Ondanks een uitmuntende rolkennis slaagde hij er niet altijd in te overtuigen, maar hij revancheerde zich royaal in de scène van de vader die zijn dochter ervan overtuigt dat zij haar schuld aan de fatale brand moet bekennen. Debby Besseling vertolkte deze zware rol zo overtuigend, dat in de zaal tersluiks wat traantjes werden weggepinkt. Besseling verstaat de kunst om spel tot tastbare werkelijkheid te maken, zonder één ogenblik in overdrijvingen te vervallen. Prima was ook het spel van Riet Peereboom die de moeder neerzette, met alle emoties van de vrouw die het noodlot niet weet te keren en alle hoop verloren heeft. Lees verder →

01 sep

Als een kat op een heet zinken dak

D’Ye ijzersterk in “keihard” spel

Hans de Jong in de rol van zijn leven
Foto: Marco Bakker

D’Ye kwam tot een grootse prestatie met de uitvoering van “Als een kat op een heet zinken dak”, een realistisch drama, dat met moed en vaart werd gebracht. Tennessee Williams heeft in dit stuk tal van taboes cynisch aangepakt en schuwt bij de onderwerpen sexualiteit, on-geneeslijke ziekten en verslaving ruw taalgebruik niet. D’Ye had het lef de zaal een spiegel voor te houden in dit keiharde spel van jaloezie, hebzucht, huichelachtigheid en gebrek aan communicatie. Wie dacht ontspannen naar een gezellig toneelstuk te kunnen kijken kwam dus bedrogen uit. De keuze van het stuk viel niet bij iedereen in de smaak: enkelen verlieten zelfs de zaal. D’Ye slaagde er echter wel in de bedoelingen van Williams trefzeker op het publiek af te vuren. Enkele spelers kwamen hierin tot ongekende prestaties. Het stuk laat een dag zien uit het leven van een rijke plantersfamilie, de dag dat Grote Pappa 65 jaar wordt. Een feest dat ontaardt in een groot drama. Hans de Jong speelde misschien wel de rol van zijn leven als een doodzieke man, die zich aan het leven vastklampt, maar eigenlijk weet dat zijn einde nabij is. Gé van Oostveen-Klein zette heel fraai zijn echtgenote neer, een wat kinderlijke vrouw die niet wil zien wat haar omgeving uitspookt. Anneke van Overbeek overtrof zichzelf in de rol van de sexueel gefrustreerde Margaret, afgewezen door haar echtgenoot en zich verliezend in een zondvloed van woorden. Jacco Kemper was ontroerend als de homosexueel Brick, die Margaret tegen beter weten in getrouwd heeft en zijn geaardheid maar niet wil erkennen. Hij gebruikt de drank als vluchtmiddel. Lees verder →