07 sep

Tien kleine negertjes

D’Ye sterk in Christie-thriller

De “Tien kleine negertjes” luisteren naar de stem van de geheimzinnige meneer Owen. Foto: Marco Bakker

De “Tien kleine negertjes” luisteren naar de stem van de geheimzinnige meneer Owen.
Foto: Marco Bakker

Als het stuk begint is het net een week in dienst zijnde huishoudelijk personeel bezig de salon van een villa in orde te maken. De butler en zijn vrouw verwachten acht gasten. Ze zijn uitgenodigd door de nog niet aanwezige familie Owen. De villa staat op een eiland en is alleen per boot bereikbaar. In twee groepjes komen de gasten aan. Op de schoorsteenmantel staan tien beeldjes en erboven hangt het ingelijste verhaal van de tien kleine negertjes, essentiële onderdelen in het stuk. Dan horen de gasten tot hun verbijstering de stem van meneer Owen. Maar wie is die Owen die hen naar het eiland gelokt heeft? Duidelijk wordt dat ze allemaal iets gemeenschappelijks hebben, de dood van een medemens. Ieder hangt een verhaal op om zich tegen de aantijgingen te verdedigen. Riet Peereboom is een prachtige Emily Brent. Een uitgestreken juffrouw met principes, maar dan wel hele enge principes, zoals later blijkt. Nico Kemper speelde prima een zenuwspecialist die gaandeweg wel wat hulp van een collega had kunnen gebruiken. Lex Bos had zich uitstekend ingeleefd in de rol van de gepensioneerde generaal Mackenzie. Vertellend, peinzend, woedend, de overgangen in stemmingen gingen moeiteloos. Lees verder

07 mrt

De muizenval

D’Ye Christie waardig in “De muizenval”

Mr. Paravicini (Ed Koorn) charmeert Mollie Ralston (Gineke de Witte) Foto: Marco Bakke

Mr. Paravicini (Ed Koorn) charmeert Mollie Ralston (Gineke de Witte)
Foto: Marco Bakke

Thrillers van Agatha Christie staan borg voor spanning en ingenieuze plots. Haar verhalen hebben echter vaak ook een lange aanloop waarin de karakters worden gepresenteerd en de spanning opgebouwd. Dit kan zich op het toneel vertalen in lange dialogen en soms wat saaie scenes. Ook “De muizenval”, waarmee toneelvereniging d’Ye haar twintigjarig bestaan viert, kent in het begin van de voorstelling weinig vaart en de eerste helft is een beetje langdradig. Op de spelers valt niets negatiefs aan te merken. Tekstvast en uitzonderlijk goed op elkaar ingespeeld zit er geen enkele hapering in hun spel. Opvallend is vooral Sjaak Kras als de onbestemde Christopher Wren. Een vreemd type met z’n wilde pruik en onbeholpen gedrag. Maar met zijn soms aandoenlijke ‘Claudius’mimiek wordt hij al snel de lieveling van het publiek en weet hij steeds weer de lachlust op te wekken. Even kleurrijk is mr. Pavaricini, gespeeld door Ed Koorn. Vooral in het tweede deel is Koorn volkomen op zijn gemak in zijn rol. Zijn spel is gladjes en nonchalant en verleent wat cachet aan de meer rechttoe-rechtaan-types om hem heen. Lees verder

07 sep

Wacht tot het donker is (Wait until dark)

Knappe uitvoering thriller Edamse toneelclub d’Ye

“Hebben mannen slechtere ogen dan vrouwen?” Léon Tol in het programmaboekje van “Wacht tot het donker is”) Foto: Marco Bakker

“Hebben mannen slechtere ogen dan vrouwen?” Léon Tol in het programmaboekje van “Wacht tot het donker is”)
Foto: Marco Bakker

Tot op het laatste moment zat het publiek geboeid en doodstil te kijken naar de spannende, sinistere thriller over een jonge fotograaf die zonder dat hij dat aanvankelijk in de gaten heeft betrokken raakt bij drugs-smokkel. De man neemt van een onbekende op het vliegveld een pop aan. Als hij thuiskomt bij zijn blinde vrouw, blijkt de pop vol drugs te zitten. Het duurt dan ook niet lang voordat de gangsters zich laten zien en de spanning toeneemt. De absolute ster van de avond was Debby Besseling, die de blinde vrouw ontroerend, maar ook standvastig op het toneel zette. Wim Bak en Hans de Jong speelden hun gangsterrollen prima sinister. Een onverwacht mooie bijrol werd gespeeld door de regen. In werkelijkheid regende het gisteravond eens niet in Edam, maar tegen het raam kletterde de ene bui na de andere. En dat paste uitstekend bij het huzarenstukje van een decor dat de toneelbouwers gisteren hadden neergezet. Lees verder

01 mrt

Goud en Antiek

Uitmuntend toneel d’Ye in jubileumvoorstelling

"Goud en Antiek" markeerde het tienjarig bestaan van d'Ye. Staand, tweede van rechts, de onvergeetelijke Herman Nordmann. Foto: Gerard Jansen

“Goud en Antiek” markeerde het tienjarig bestaan van d’Ye. Staand, tweede van rechts, de onvergeetelijke Herman Nordmann.
Foto: Gerard Jansen

D’Ye verrastte vrijdag- en zaterdagavond volle Damhotelzalen op een uitmuntende jubileum-voorstelling ter gelegenheid van het tienjarig bestaan. Het nog jonge amateurgezelschap stond met de klassieke thriller “Goud en antiek” voor een zware opgave. Het stuk is ontelbare malen gespeeld door het grote beroepstoneel. Des te opmerkelijker is het dat d’Ye het er onder de eminente leiding van Pé Mühren zo geweldig afbracht dat de avond omvloog, waarbij de bomvolle zaal ademloos zat te kijken en te luisteren. Absolute ster van de avond was Jan Besseling in zijn rol van juwelier en goud- en antiekhandelaar Descius Heiss, wiens leven niet over rozen is gegaan en die zichzelf gezworen heeft het zijn enige kind Margaret aan niets te laten ontbreken. Omdat zijn geldelijke middelen daartoe ontoereikend zijn, laat hij zich in met louche figuren als Gordon Morris, die zijn gestolen waar bij hem kwijt kan. Niemand in zijn omgeving vermoedt ook maar iets van Descius’ dubbel-leven, behalve zijn zuster Mathilde. Alles gaat goed tot de winkelbediende Archie Fellows ontdekt wat er aan de hand is en vanaf dat moment zijn baas schaamteloos chanteert. Als tenslotte de recherche het huis van de familie Heiss bezoekt krijgt het verhaal een onverwacht en dramatisch slot. D’Ye heeft met deze jubileumvoorstelling een schot in de roos gedaan, met zonder uitzondering uitstekend vertolkte rollen. Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan werden drie mensen tot lid van verdienste benoemd: oud-regisseur Jan de Boer, Maarten Groot, die al sinds het begin belangeloos het geluid van d’Ye verzorgt en Gé Koster uit Middelie, waar de Edamse toneelgroep altijd een gastvrij onthaal vindt tijdens repetities. Lees verder

01 sep

Gieren op ’t veilig nest

D’Ye goed op dreef met komische thriller

Arno Roskam als Tony Brice Foto: Gerard Jansen

Arno Roskam als Tony Brice
Foto: Gerard Jansen

In een uitverkocht Damhotel kwam d’Ye goed voor de dag met de komische thriller “Gieren op ‘t veilig nest”. Het verhaal speelde zich af in hotel “’t Veilig Nest”, ergens op een eiland midden in een groot meer in Amerika. het hotel is alleen per sloep te bereiken. Eigenlijk is er maar één gaste en dat is de schilderes Odilie Ashome (een leuke rol van Ellie van Montfort). Eigenares van het hotel is Mary Fleet (goed getypeerd door Anneke van Overbeek). Ze runt de zaak met haar dochter Patricia (fris gespeeld door Frieda de Heer) en haar broer Tony Brice (kostelijk op de planken gezet door Arno Roskam). Tony plaatst een advertentie om klanten te trekken. En waarachtig: ze komen. De eerste is Jack Gable, een dolle rol van Jacco Kemper, die geweldig op de lachspieren werkte. Dan dienen zich weer twee gasten aan, namelijk broer en zuster Frankie en Jennifer Lawford (Hans de Jong en Joke Roskam), hij een beetje louche en zij met een duidelijke tic. De vierde gast komt stiekem en duikt gelijk met een vervaarlijke revover achter de bar in de verlaten lounge. Deze Linky (Sjaak Kras) is bepaald geen aangenaam heerschap. Hij blijkt Frankie en Jennifer te kennen. Er is een grote juwelenkraak gezet en Linky komt zijn deel van de buit opeisen. Ondertussen hebben de hotelhouders ontdekt dat de goedmoedige logé Jack verbluffend veel op de grote misdadiger Dick Killinger (een dubbelrol van Jacco Kemper) lijkt en waarschijnlijk ook is. Dan beseffen ze ook dat ze een hele misdadigersbende onder hun dak herbergen…
Lees verder