1981 - d'Ye speelt

Prima toneelspel d’Ye in uitverkocht Damhotel

Nel Bakker, Sjaak Kras en Joop Kunst
Foto: Gerard Jansen

D’Ye kwam zaterdagavond prima voor het voetlicht met haar première van “Gevaarlijke leeftijd”. Debutante Dea de Boer was in haar rol van Nana de huishoudster de verrassing van de avond door de uitstekende manier waarop zij deze kwebbel- en bemoeizieke kletskous op de planken wist te zetten. Ook Ellie van Montfort verdient een groot compliment: ze nam vlak voor de uitvoering de rol van Nicolette over van Els Kemper, die moest afhaken. Ellie heeft er ondanks de korte tijd van voorbereiding een heel leuke rol van gemaakt. Een uitverkocht Damhotel luisterde en keek vol pret naar “Gevaarlijke leeftijd”, waarin Jean Harlot (een dwaze rol van Joop Kunst) zich van zijn gevorderde leeftijd bewust wordt en er alles aan doet om de jeugd te kunnen bijbenen. Zelfs in de liefde, want hij raakt een beetje teveel gecharmeerd van de jonge Nicolette. Jacqueline, zijn vrouw (goed gespeeld door Joke Roskam) vindt dit allesbehalve leuk en bekijkt het hele gedoe met Argusogen, evenals de tijdelijk versmade minnaar Maxim (een aardig rol van Jan Tol). Na een huiselijk feestje stort Jacqueline haar hart uit tegenover het vriendenpaar Georgette en Ivo (vol over-tuiging gespeeld door Frieda de Heer en Arno Roskam). De volgende ochtend moet ieder weer vroeg paraat zijn voor een sportieve wedstrijd tussen Jean aan de ene kant en Maxim en Harry (Sjaak Kras) aan de andere kant. Het onverwachte gebeurt: Jean komt als winnaar uit de bus, maar als hij na afloop nog eens extra wil bewijzen hoe goed zijn conditie wel is wordt hij het slachtoffer van zijn ijdelheid. Lees verder →

Geef ze de ruimte

“Geef ze de ruimte” had aanloop nodig

Jacco Kemper als Richard van Staveren
Foto: Gerard Jansen

Het verhaal draait om de kapitale villa “J’y suis, j’y reste” die, zoals de naam al zegt, een zwaar stempel drukt op de drie inwonenden, de Van Staverens; twee oudere broers en een eveneens op leeftijd zijnde, wat jongere zuster. Angelica van Staveren is de enige die inziet dat het drietal vast dreigt te roesten en besluit tegen de wil van haar broers het dakloze, wat excentrieke gezin D’Orantos onderdak aan te bieden op de leegstaande bovenverdieping van de villa. De familie – vader, zoon en drie dochters – blijkt bij de drie ouderen, huis-houdster Mams en de directeur gemeente-werken heel wat emoties los te maken. Het duurde wat lang voordat het stuk echt boeiend werd. Die eerste traagheid was vooral toe te schrijven aan de wat langdradige schrijfstijl van Cees Lau en het feit dat in de eerste twee bedrijven slechts oudere mensen gespeeld moesten worden. Vanaf het moment dat de baardige Jaap Garms als vader Caspar d’Orantos in een spontane rol ten tonele kwam, bloeide het stuk op. Zo kwam vooral ook het ingeogen, rustige en vooral natuurlijke spel van Nel Bakker als Mams duidelijk naar voren en kreeg het spel van Jacco Kemper als oudste broer meer inhoud. Hij wist de twijfelende, maar toch sympathieke figuur goed uit te beelden. De beste acteerprestaties waren aan het slot te zien, waar Voufke Hermanides op dramatische wijze alle registers opentrok. Het publiek genoot bovendien van het grappige tweespel tussen de zoon, de zeer spontaan spelende Jeffrey Kemper, en de muzikaal talentvolle broer Hans de Jong. Een dankbaar applaus was dan ook verdiend voor de zware kluif, die “Geef ze de ruimte” voor d’Ye en de debuterende regisseur Jan Besseling geweest moet zijn. Lees verder →