Jan Tol - d'Ye speelt

01 sep

Gevaarlijke leeftijd

Prima toneelspel d’Ye in uitverkocht Damhotel

Nel Bakker, Sjaak Kras en Joop Kunst
Foto: Gerard Jansen

D’Ye kwam zaterdagavond prima voor het voetlicht met haar première van “Gevaarlijke leeftijd”. Debutante Dea de Boer was in haar rol van Nana de huishoudster de verrassing van de avond door de uitstekende manier waarop zij deze kwebbel- en bemoeizieke kletskous op de planken wist te zetten. Ook Ellie van Montfort verdient een groot compliment: ze nam vlak voor de uitvoering de rol van Nicolette over van Els Kemper, die moest afhaken. Ellie heeft er ondanks de korte tijd van voorbereiding een heel leuke rol van gemaakt. Een uitverkocht Damhotel luisterde en keek vol pret naar “Gevaarlijke leeftijd”, waarin Jean Harlot (een dwaze rol van Joop Kunst) zich van zijn gevorderde leeftijd bewust wordt en er alles aan doet om de jeugd te kunnen bijbenen. Zelfs in de liefde, want hij raakt een beetje teveel gecharmeerd van de jonge Nicolette. Jacqueline, zijn vrouw (goed gespeeld door Joke Roskam) vindt dit allesbehalve leuk en bekijkt het hele gedoe met Argusogen, evenals de tijdelijk versmade minnaar Maxim (een aardig rol van Jan Tol). Na een huiselijk feestje stort Jacqueline haar hart uit tegenover het vriendenpaar Georgette en Ivo (vol over-tuiging gespeeld door Frieda de Heer en Arno Roskam). De volgende ochtend moet ieder weer vroeg paraat zijn voor een sportieve wedstrijd tussen Jean aan de ene kant en Maxim en Harry (Sjaak Kras) aan de andere kant. Het onverwachte gebeurt: Jean komt als winnaar uit de bus, maar als hij na afloop nog eens extra wil bewijzen hoe goed zijn conditie wel is wordt hij het slachtoffer van zijn ijdelheid. Lees verder →

01 mrt

Een beeld van ’n man

“Een beeld van ’n man”: uitbundig lachplezier

Henk van Montfort, Nel Bakker, Els Kemper, Joop Kunst en Frieda de Heer
Foto: Gerard Jansen

“Een beeld van ‘n man” zorgde zaterdag voor een avond onbedaarlijk lachplezier in een uitverkocht Damhotel. Het verhaal speelt in de werkkamer van een barones (Joke Roskam). Ze heeft het nogal hoog in de bol en is daarnaast bezeten van het verzamelen van kunst-voorwerpen. Haar houding maakt de baron (Jacco Kemper) tureluurs. Als afweermiddel heeft hij zich een wat wonderlijke levens-houding aangemeten: hij zoekt het in verstrooidheid. Wat is een deftig landgoed zonder butler en privé-secretaresse? Natuurlijk zijn ze er. Dan is er nog de tuinjongen, een heerlijke flapuit, die lak heeft aan alle koude drukte. Verder bestaat het personeel uit een kok en twee keukenmeisjes. De barones vindt dat het bij haar status hoort nog meer personeel aan te trekken in de vorm van een huisbewaardersechtpaar. Op de advertentie melden zich Josefien (Nel Bakker) en Janus (Joop Kunst). Het toeval wil dat ze elkaar van vroeger kennen. De barones ziet hen voor een echtpaar aan en geeft ze de baan. De barones heeft intussen weer eens een kunstaankoop gedaan in de vorm van een levensgroot beeld van Napoleon. Josefien en Janus krijgen de opdracht deze op een sokkel in de huiskamer te zetten. Wat te verwachten was, gebeurt: het beeld valt met een plof op de grond en breekt in duizend stukken. Grote ontsteltenis bij beiden. Maar goede raad is duur, voor het moment weet Josefien geen andere oplossing dan dat Janus zich moet uitdossen als Napoleon en op de sokkel moet gaan staan. Zo wordt Janus “een beeld van een man”. Om met haar aanwinst te pronken heeft de barones een nicht (Anneke van Overbeek) en een neef (Gerro Roskam) uitgenodigd. Nicht Louise is niet zo’n gemakkelijke tante en daarom heeft haar man Lodewijk een voorbeeld aan de baron genomen. Hij zit de hele dag te slapen, wat geen wonder is, want hij leidt een nogal woest nachtleven. In ieder geval zijn de beide mannen het roerend met elkaar eens dat ze het niet te best hebben getroffen met hun vrouwen. Ook het beeld is hen een doorn in het oog. Ze besluiten onder het genot van een drankje tot een nachtelijke “beeldenstorm”. Lees verder →

01 mrt

Zo heeft Meu Gerre het gewild

Toneelvereniging d’Ye schoot met “Zo heeft Meu Gerre het gewild” midden in de roos

Jan Besseling en Nel Bakker als Teun en Pleun Kleverkamp
Foto: Gerard Jansen

D’Ye deed zaterdagavond een schot in de roos met een bijzonder amusant blijspel, “Zo heeft Meu Gerre het gewild”. De grote zaal van het Damhotel was eivol en de lachsalvo’s waren het bewijs dat er echt genoten werd van dit toneelstuk. Meu Gerre heeft het tijdelijke met het eeuwige verwisseld en de “liefderijke” erfgenamen komen naar de Garvershof in de hoop een flink graantje mee te pikken. Meu Gerre heeft een heel slim testament opgemaakt. De hele groep moet een maand samen op de boerderij doorbrengen en gezamenlijk het bedrijf runnen. Het is een nogal gemêleerd gezelschap: Meinie Koudewaay (Anneke van Overbeek), een kakmadam uit Den Haag, het echtpaar Teun en Pleun Kleverkamp (Jan Besseling jr. en Nel Bakker), een beetje viezig, een beetje ordinair, verschrikkelijk lui, maar toch wel goedmoedig. Twee rollen, die uitstekend gespeeld werden en die de lachspieren in beweging brachten. Aloysius Mullepad (Joop Kunst), een uiterst zuinige en dove neef, die trouwens goed hoort als het hem zo uitkomt. Joop Kunst kon zich hierin bijzonder goed uitleven. Hij was zonder meer de ster van de avond met prachtige uitspraken, die de hele zaal af en toe plat deden gaan. Dan is er Dolly Oudenhand (Elly de Zwaan), de verwende dochter van een rijke steenfabrikant, die een oogje op de bedrijfsleider heeft en verder Mildred Oomen (Joke Roskam), een nichtje uit Canada, fijn vlot gespeeld. Notaris van Haaften (goed vertolkt door Gerro Roskam) houdt de touwtjes stevig in handen. Halverwege de maand moeten ze allemaal een formulier invullen (want zo heeft Meu Gerre het gewild) met hun wensen aangaande het lot van de boerderij. De meesten willen zo goed en voordelig mogelijk verkopen en dromen al van een zonnige toekomst. Hun houding wordt niet zo gewaardeerd door de huishoudster Gré de Vos (heel goed gespeeld door Frieda de Heer) en de bedrijfsleider (een leuke rol van Jan Tol). Zij vinden het geen plezierig idee dat de mooie boerderij versjacherd zal worden, een plaats waar beiden erg aan gehecht zijn geraakt. Lees verder →

01 sep

Bloemen voor Barbara

D’Ye bracht goed spel in matig stuk

Aafke Bootsman, Peter Keijzer, Nel Bakker en Jan Tol
Foto: Gerard Jansen

Een matig stuk, zo moet het blijspel “Bloemen voor Barbara” toch zeker wel omschreven worden. Te weinig humor, nauwelijks karakters en een verhaal waarbij de ene uitvlucht de andere moet goedmaken. Een opeenstapeling van cliché’s, die afkomstig lijken te zijn uit andere blijspelen. De bekende rolverdeling met een van overspel betichte huisvader, een vermomde politie-inspecteur en de altijd goed voor een lach zijnde dienstbode. Voeg daar aan toe dat het stuk zich uiteraard in gegoede kringen afspeelde en het is duidelijk dat deze keus van stuk niet de meest gelukkige was. Niettemin, de groep bracht het prima. Men maakte er meer van dan er aan tekst in zat en dat is een goed compliment. Uitschieters waren vooral Nel Bakker in de rol van een weduwe met poen en Voufke bij ‘t Vuur als de slagvaardige dienstbode Bertha. Daarbij mag ook de debuterende Aafke Bootsman genoemd worden. Het gemak waarmee zij zich over het podium bewoog, de flair bij het spreken, bijzonder goed. Compliment voor Joop Kunst, die met dit stuk zijn debuut als regisseur maakte. Vaste regisseur Jan de Boer was een keer verhinderd en het experiment met Joop bleek uitstekend te lukken. Het hele podium werd in beslag genomen en zeker de tweede avond zat er voldoende vaart in het spel. Overigens is het wat Joop betreft een eenmalig experiment: ‘Ik sta toch liever zelf op de planken.’ Kunst is van plan een regiecursus te doen maar zelfs dan zal het spelen hem toch liever zijn. Moet nog vermeld worden dat in het hokje souffleuse Rie Hermanides zat en dat de heer Koekoek uit Baarn het grimeerwerk voor zijn rekening had genomen. Lees verder →

01 sep

Hoogheid, uw kameel staat voor

Toneelvereniging d’Ye gaf kostelijke opvoering van “Hoogheid, uw kameel…”

De toneelgroep d’Ye zorgde zaterdagavond in het Damhotel voor een dolgezellige avond met de opvoering van het blijspel “Hoogheid, uw kameel staat voor”. Het staat niet te best met het echtelijke leven van Martin (Jan Tol) en Hetty Veldman (Joke Roskam-de Boer). Oorzaak van dit alles is een foto in de krant waarop zij wordt gedoodverfd als de aanstaande bruid van een Oosterse prins. Schuldig aan dit alles is haar vriendin Wilma (Elly de Zwaan-Snoek), die al jaren met de prins corres-pondeert en die hem, toen hij haar om een foto vroeg, bij gebrek aan beter eentje van haar vriendin stuurde. Grote consternatie dus in huize Veldman, die nog groter wordt als een zenuwachtige journalist (Jaap Garms) de deur plat begint te lopen, evenals een zeer onkreukbare vrouwelijke ambtenaar van Buitenlandse Zaken (Anneke Berkhout). Als dan de niet op haar mondje gevallen tante Cora (Voufke bij ‘t Vuur) ook nog ten tonele komt, is de narigheid compleet. De prins (Gerro Roskam) maakt zijn opwachting met zijn lijfwacht (Bram Ooms en stort zich onmiddellijk op de arme Hetty, die hij voor zijn bruid verslijt. Zijn echte geliefde ziet hij niet eens en hij herkent haar niet als zij hem prachtige gedichten begint voor te dragen. Zo geschieden nog een heleboel malle dingen, die de zaak niet eenvoudiger maken. Er komt ook nog een grafdelvende oudheidkundige (Anneke van Overbeek-Akkerboom) bij de familie Veldman, die de prins spreken wil. Na alle vreemde verwikkelingen komt alles gelukkig toch weer goed, zoals het in een blijspel behoort. Lees verder →

01 mrt

Over twaalf dagen….tegen middernacht

Vrolijke avond met d’Ye in Damhotel

De toneelgroep d’Ye heeft alle aanwezigen in het meer dan volle Damhotel een vrolijke avond bezorgd met het toneelstuk “Over twaalf dagen… tegen middernacht”, een gezellig pretentieloos stuk met allerlei dwaze toestanden, dat de zaal deed schaterlachen. De hoofdpersoon is de heer Floris Appelman, zakenman in onroerend goed en erg rijk (uitstekend gespeeld door de heer Jan Schardam). Floris Appelman voelt zich nogal eenzaam in zijn grote huis, hij is weduwnaar, bovendien gebrouilleerd met zijn enige zoon. Daarom nodigt hij veelvuldig en langdurig familieleden uit, die van deze gastvrijheid gretig gebruik en misbruik maken, zoals tantje Kniertje (een kostelijke rol van Voufke bij ‘t Vuur), de familie Bloem, hij is ambtenaar (erg leuk neergezet door Peter Keijzer), zijn vrouw Sophie (Gré Slegt-Schreurs) en dochter Hannie (Anneke Berkhout). Frits Strekkers (heel goed gespeeld door Jan Tol) is ook tijdelijk in huize Appelman om het één of andere vak te leren, waar hij voorlopig nog geen zin in heeft. Verder zij er nog een schilderes Yvonne Walters (Gerda Tol), Jaap Zonneveld (Sjaak Kras), die in liefde voor Yvonne ontbrandt en enige personeelsleden. Arno Roskam nam de rol van huisknecht Bas voor zijn rekening, de huishoudster Martha werd gespeeld door Maaike Tap en de tuinman Boerema door Hans Keijzer. Het is in huize Appelman lang geen koek en ei, en als Appelman in de krant leest dat er op 31 maart om het middernachtelijk uur een enorme komeet de aarde zal vernietigen, besluit hij deze aprilmop uit te buiten. Grote paniek ontstaat, met zo’n korte levensduur voor de boeg is het uur van de waarheid aangebroken. Ieder gooit zijn masker af en doet en zegt waar hij zin in heeft. Tante Kniertje, oud, mopperig en vol kwaaltjes, doet alles wat haar verboden is, Willem Bloem temt in één keer zijn al twintig jaar lang mopperende en schreeuwende vrouw, Hannie bekent haar liefde aan Frits, Bas de huisknecht hangt zijn jasje aan de wilgen, de huishoudster wil ook al niet meer koken, kortom het huisgezin is één grote chaos. Uiteindelijk blijkt het krantenbericht een aprilmop te zijn en de onvermijdelijke kater volgt op de uitspattingen van de afgelopen twaalf dagen. Lees verder →