Els Kemper - d'Ye speelt

01 mrt

Geen sex in Sussex

D’Ye op dreef in Engelse klucht

Jan Besseling, Herman Nordmann en Nel Bakker
Foto: Gerard Jansen

D’Ye was uitstekend op dreef met de kostelijke Engelse klucht “Geen sex in Sussex”. Een dwaas verhaal met een vorm van humor, waar de Britten kennelijk patent op hebben en dat een bomvolle zaal enige uren onbedaarlijk plezier verschafte. Het verhaal speelt zich af in een kleine plaats in Sussex waar iedereen elkaar kent, zodat het maar beter is nooit in de ongewenste publiciteit te komen. Dat kost hoofden en reputaties. Dat overkomt bijna het pas getrouwde stel Peter en Francis Hunter. Hij is pas benoemd tot directeur van een bankfiliaal en zij voelt zich wegens een gebrek aan privacy niet helemaal gelukkig in de flat boven de bank. Ze besluit wat bij te verdienen en schrijft op een advertentie. Tot haar ontzetting ontvangt ze echter een flinke zending porno. Peter en Francis doen alles om er van af te komen, maar alles gaat net mis. Els Kemper was op haar best en zette een uitmuntend gespeeld jong vrouwtje op de planken, dat alles uit de hand ziet lopen. Jan Besseling speelde vol verve de jonge bankdirecteu, die door alle verwikkelingen zijn baan op de tocht ziet staan en afwisselend ontzet en geamuseerd reageert op de porno-zendingen. Een andere glansrol was die van Nel Bakker-Tol als Elaine Hunter (Peters moeder) heel mondain en elegant, maar zo nadrukkelijk aanwezig dat ze iedere verse schoondochter wel de stuipen op het lijf moet jagen. Herman Nordman, oude rot van het amateurtoneel, verstond volledig de kunst een Engelse gentle-man te vertolken (de wat gezwollen en hypo-criete bankmanager), een man die alles wat op porno lijkt veroordeelt, maar uiteindelijk boter op zijn hoofd blijkt te hebben. Joop Kunst liet met zijn malle fratsen het publiek af en toe bijna van zijn stoel rollen. Hij vertolkte de wat mallotige kassier, die zich als beschermer van het ongelukkige paar opwerpt, maar hen ondanks alle goede bedoelingen van de wal in de sloot helpt. Lees verder →

23 jan

Het spook van Spechtenstein

Jubilerend d’Ye liet ‘t spoken in Damhotel

Een kleine 300 kinderen konden zondagmiddag heerlijk griezelen, maar hadden ook dolle pret met d’Ye, die ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de vereniging speciaal voor de jeugd een toneelmiddag organiseerde. De grote zaal van het Damhotel was voor de gelegenheid opgesierd met allerlei kleurige ballonnen, die na de voorstelling aan de kinderen uitgedeeld werden. D’Ye speelde “Het spook van Spechtenstein”, dat zich in en rond een kasteel afspeelt. De oude baron is overleden en de huisknecht Wratje (een schitterende rol van Sjaak Kras) heeft de sleutels onder zijn beheer, in afwachting van eventuele kopers. Hij is tijdelijk in huis bij mevrouw Spreeuw (leuk gespeeld door Wil van Dijk). In het dorp doen allerlei vreemde geruchten de ronde over diefstallen, die agent Stoer (goed getypeerd door Arno Roskam) zal proberen op te lossen. Dan dienen zich twee koopsters voor het kasteel aan, de gezusters Constantia en Lobelia Rietepiet (Els Kemper en Yvonne Hoffmann). Lees verder →

01 mrt

De kat op het spek

Weinig vaart in “De kat op het spek”

Anneke van Overbeek en Els Kemper als moeder en dochter
Foto: Gerard Jansen

Als gewoonlijk had d’Ye niet te klagen over gebrek aan belangstelling. De zaal was tot de laatste plaats bezet. Het spel was gesitueerd in de smaakvol aangeklede flat van de Abbotts. David Abbott is bezig met een cursus Italiaans. Geen gehoor, volgens zijn vrouw Kate. David correspondeert met een zekere Mario in het verre Napels, die ieder ogenblik voor een logeerpartijtje wordt verwacht. Kate neemt de kans waar om er enige dagen met haar moeder tussenuit te trekken. Als Mario een fraai ogende Maria blijkt te zijn en Kate onverwacht terugkeert in gezelschap van haar moeder zijn de rapen gaar en is David niet bepaald de meest populaire figuur in de flat. Maria gaat ietwat lichtzinnig met haar geld om en speelt daarbij een zonderling spelletje met een gesmokkeld kostbaar halssnoer, zodat enige louche figuren als vliegen naar de strooppot worden getrokken: een taxichauffeur en een glibberige Italiaan. Voeg daarbij een wantrouwende huiseigena-resse en een hemelbestormer en het gezelschap is compleet voor een aantal dwaze situaties. D’Ye heeft naar mijn smaak weleens een betere spelkeuze gedaan. Ook liet de rolkennis af en toe te wensen over, waardoor het geheel onnodig trekkerig werd. Voufke Hermanides speelde een uitstekende Italiaanse schone, terwijl vooral ook Anneke van Overbeek en Els Kemper goed spel lieten zien. Lees verder →

01 mrt

Geef ze de ruimte

“Geef ze de ruimte” had aanloop nodig

Jacco Kemper als Richard van Staveren
Foto: Gerard Jansen

Het verhaal draait om de kapitale villa “J’y suis, j’y reste” die, zoals de naam al zegt, een zwaar stempel drukt op de drie inwonenden, de Van Staverens; twee oudere broers en een eveneens op leeftijd zijnde, wat jongere zuster. Angelica van Staveren is de enige die inziet dat het drietal vast dreigt te roesten en besluit tegen de wil van haar broers het dakloze, wat excentrieke gezin D’Orantos onderdak aan te bieden op de leegstaande bovenverdieping van de villa. De familie – vader, zoon en drie dochters – blijkt bij de drie ouderen, huis-houdster Mams en de directeur gemeente-werken heel wat emoties los te maken. Het duurde wat lang voordat het stuk echt boeiend werd. Die eerste traagheid was vooral toe te schrijven aan de wat langdradige schrijfstijl van Cees Lau en het feit dat in de eerste twee bedrijven slechts oudere mensen gespeeld moesten worden. Vanaf het moment dat de baardige Jaap Garms als vader Caspar d’Orantos in een spontane rol ten tonele kwam, bloeide het stuk op. Zo kwam vooral ook het ingeogen, rustige en vooral natuurlijke spel van Nel Bakker als Mams duidelijk naar voren en kreeg het spel van Jacco Kemper als oudste broer meer inhoud. Hij wist de twijfelende, maar toch sympathieke figuur goed uit te beelden. De beste acteerprestaties waren aan het slot te zien, waar Voufke Hermanides op dramatische wijze alle registers opentrok. Het publiek genoot bovendien van het grappige tweespel tussen de zoon, de zeer spontaan spelende Jeffrey Kemper, en de muzikaal talentvolle broer Hans de Jong. Een dankbaar applaus was dan ook verdiend voor de zware kluif, die “Geef ze de ruimte” voor d’Ye en de debuterende regisseur Jan Besseling geweest moet zijn. Lees verder →

01 mrt

Een beeld van ’n man

“Een beeld van ’n man”: uitbundig lachplezier

Henk van Montfort, Nel Bakker, Els Kemper, Joop Kunst en Frieda de Heer
Foto: Gerard Jansen

“Een beeld van ‘n man” zorgde zaterdag voor een avond onbedaarlijk lachplezier in een uitverkocht Damhotel. Het verhaal speelt in de werkkamer van een barones (Joke Roskam). Ze heeft het nogal hoog in de bol en is daarnaast bezeten van het verzamelen van kunst-voorwerpen. Haar houding maakt de baron (Jacco Kemper) tureluurs. Als afweermiddel heeft hij zich een wat wonderlijke levens-houding aangemeten: hij zoekt het in verstrooidheid. Wat is een deftig landgoed zonder butler en privé-secretaresse? Natuurlijk zijn ze er. Dan is er nog de tuinjongen, een heerlijke flapuit, die lak heeft aan alle koude drukte. Verder bestaat het personeel uit een kok en twee keukenmeisjes. De barones vindt dat het bij haar status hoort nog meer personeel aan te trekken in de vorm van een huisbewaardersechtpaar. Op de advertentie melden zich Josefien (Nel Bakker) en Janus (Joop Kunst). Het toeval wil dat ze elkaar van vroeger kennen. De barones ziet hen voor een echtpaar aan en geeft ze de baan. De barones heeft intussen weer eens een kunstaankoop gedaan in de vorm van een levensgroot beeld van Napoleon. Josefien en Janus krijgen de opdracht deze op een sokkel in de huiskamer te zetten. Wat te verwachten was, gebeurt: het beeld valt met een plof op de grond en breekt in duizend stukken. Grote ontsteltenis bij beiden. Maar goede raad is duur, voor het moment weet Josefien geen andere oplossing dan dat Janus zich moet uitdossen als Napoleon en op de sokkel moet gaan staan. Zo wordt Janus “een beeld van een man”. Om met haar aanwinst te pronken heeft de barones een nicht (Anneke van Overbeek) en een neef (Gerro Roskam) uitgenodigd. Nicht Louise is niet zo’n gemakkelijke tante en daarom heeft haar man Lodewijk een voorbeeld aan de baron genomen. Hij zit de hele dag te slapen, wat geen wonder is, want hij leidt een nogal woest nachtleven. In ieder geval zijn de beide mannen het roerend met elkaar eens dat ze het niet te best hebben getroffen met hun vrouwen. Ook het beeld is hen een doorn in het oog. Ze besluiten onder het genot van een drankje tot een nachtelijke “beeldenstorm”. Lees verder →