Debby Besseling - d'Ye speelt

01 mrt

De Grote Groezel

Jeugd geniet van Grote Groezel en zijn Fluizen

Toneelvereniging d’Ye verdient een groot compliment voor het kindertoneelstuk “De Grote Groezel”, dat zondag twee keer in een bomvolle zaal van het Damhotel werd opgevoerd. Ruim 400 kinderen genoten van beide voorstellingen. Ze zagen hoe de Grote Groezel en zijn Fluizen met groot enthousiasme de hele wereld probeerden te veranderen in een grote puinhoop. Na afloop bleken de Fluizen ook in de zaal hun werk te hebben gedaan; alles lag bezaaid met chipszakjes, proppen papier, rietjes en limonadeverpakkingen. Hans Keijzer zette een prachtige professor Knapperbol op de planken, die behalve geleerd ook erg verstrooid was en vaak erg slaperig door het harde werken aan zijn uitvindingen. Hij droomt regelmatig over vieze wezens die sissend en fluitend om hem heen krioelen. Zijn assistente Sandra, gespeeld door de talentvolle Debby Besseling, probeert hem gerust te stellen. Debby verstaat de kunst om in de huid van een ander te kruipen, ook deze keer was het een genot om naar haar te kijken. Jitske Ooms en Wil Heerland debuteerden op voortreffelijke wijze. Lees verder →

07 sep

Wacht tot het donker is (Wait until dark)

Knappe uitvoering thriller Edamse toneelclub d’Ye

“Hebben mannen slechtere ogen dan vrouwen?” Léon Tol in het programmaboekje van “Wacht tot het donker is”)
Foto: Marco Bakker

Tot op het laatste moment zat het publiek geboeid en doodstil te kijken naar de spannende, sinistere thriller over een jonge fotograaf die zonder dat hij dat aanvankelijk in de gaten heeft betrokken raakt bij drugs-smokkel. De man neemt van een onbekende op het vliegveld een pop aan. Als hij thuiskomt bij zijn blinde vrouw, blijkt de pop vol drugs te zitten. Het duurt dan ook niet lang voordat de gangsters zich laten zien en de spanning toeneemt. De absolute ster van de avond was Debby Besseling, die de blinde vrouw ontroerend, maar ook standvastig op het toneel zette. Wim Bak en Hans de Jong speelden hun gangsterrollen prima sinister. Een onverwacht mooie bijrol werd gespeeld door de regen. In werkelijkheid regende het gisteravond eens niet in Edam, maar tegen het raam kletterde de ene bui na de andere. En dat paste uitstekend bij het huzarenstukje van een decor dat de toneelbouwers gisteren hadden neergezet. Lees verder →

01 mrt

Oud speelgoed

Bevrijdende lach en diepe ontroering in boeiend stuk

Riny Lacunes, Nico Kemper en Wim Bak onder het podium van het Damhotel: krap, maar knus.
Foto: Marco Bakker

Toneelvereniging d’Ye leverde het afgelopen weekend een bijzonder knap staaltje van toneelkunst in het boeiende stuk “Oud speelgoed” van Chiem van Houweninge. De toneelspelers hielden hun publiek een paar uurtjes volkomen in de ban. Momenten van diepe ontroering werden afgewisseld door een bevrijdende lach. Met de keuze van dit stuk heeft d’Ye het zich bepaald niet gemakkelijk gemaakt. Regisseur Léon Tol wist zich met deze productie prima te revancheren. In “Oud speelgoed” draait het hoofdzakelijk om een oude, aan de drank verslaafde vrouw. In haar gloriejaren was zij een internationaal beroemde revue-artieste die optrad als Rosalie met haar swingende saxofoon. Om gezondheidsredenen moest ze een streep onder haar theaterwerk zetten, een drama dat ze nooit heeft kunnen verwerken. Als het verleden haar te machtig wordt grijpt ze naar de fles om vervolgens op de stoffige rommelzolder, temidden van oud speelgoed en schilderijen, de klok zo’n dertig jaar terug te zetten. Dan waant ze zich de diva van weleer die voor een groot publiek optreedt. Voufke Hermanides-bij ’t Vuur schitterde als de oude Rosalie, een rol die haar op het lijf is geschreven. Groots en ontroerend was ze vooral als ze de metamorfose van oude slons naar revueartieste ondergaat. Met een door de drank geteisterde stem zong ze live een song uit haar glorietijd, terwijl ze de saxofoon levensecht bespeelde. Het was knap deze rol zonder overdreven dramatiek te spelen. Riny Janssen en Nico Kemper namen de rollen van Kiki en Frank Boreel voor hun rekening. Voor hen de eerste keer dat ze zich aan zo’n grote rol mochten wagen. Beiden leverden heerlijk fris spel. Riny Janssen speelde op overtuigende wijze het jonge, spontane vrouwtje. Nico Kemper was voortreffelijk als de enigszins behoudende jonge kerel. Rest nog een compliment aan het adres van de decorbouwers: hun werk was de open doekjes meer dan waard. Lees verder →

01 sep

Dwaasheid heeft haar eigen recht

Meer dan voortreffelijke toneeluitvoering d’Ye

Dea de Boer-Bobbeldijk als Mrs. Paddy
Foto: Gerard Jansen

Toneelvereniging d’Ye speelde vrijdag in een uitverkocht Damhotel “Dwaasheid heeft haar eigen recht”, een moeilijk maar schitterend stuk, dat op meer dan voortreffelijke wijze over het voetlicht werd gebracht. Wat bij het opengaan van het doek overigens direct opviel was het nieuwe decor, dat er prachtig uitzag. In het begin van het stuk is een aantal bewoners van een verpleeginrichting in zenuwachtige afwachting van de nieuwe bewoonster Mrs. Savage. De familie Savage wil (stief)moeder laten opnemen, niet in de laatste plaats omdat zij zich overal vertoont met een teddybeer. Anneke van Overbeek speelde de grote en moeilijke rol van Mrs. Savage. Ze zag er schitterend uit als een ietwat excentrieke dame en speelde haar rol prima. Ellie van Montfort speelde Florence, de zorgzame moeder van een pop, met een prima rolkennis, goed ingeleefd en erg attent in de verschillende situaties. Mrs. Paddy, een schilderes die van alles schildert wat zij nog nooit heeft gezien, was een mooie rol van Dea de Boer. Zij was degene die af en toe maar wat zei en daarbij allerlei dingen opsomde waar zij niet van hield. Jan Besseling maakte van Hannibal, een violist, een prachtige creatie. Hij haalde alleen wat krassende geluiden uit de viool, maar straalde daarbij of het een vioolconcert betrof. Hans Keijzer, in het dagelijks leven rondlopend met baard en op de kruin ietwat kalend, was op het eerste gezicht onherkenbaar. Met pruik en gladde kin zette hij met de stotterende concertpianist Jeffrey een schitterende figuur neer. Heel opvallend was de jonge Debby Besseling in haar rol van de fantasievolle Fairy May. Met een formidabele tekstkennis en zo te zien niet gehinderd door nervositeit fladderde ze over het toneel. Een geweldig talent, dat niet alleen gekoesterd maar ook verder begeleid moet worden. Debby, die een zeer groot compliment verdient, speelde met haar hele lijf en legde haar ziel en zaligheid in haar prachtige rol. Lees verder →

01 mrt

Jojo geeft een taart weg

D’Ye biedt kinderen onbedaarlijk plezier

Met twee tot in de puntjes verzorgde voorstellingen van “Jojo geeft een taart weg” – met recht een huzarenstukje – verschafte d’Ye gisteren een afgeladen Damhotel enige uren spanning en onbedaarlijk plezier. Speciale gast was de auteur van het stuk, Bas Bruinsel, die, vergezeld van enige leden van zijn eigen toneelgroep uit Castricum, volop van zijn eigen productie genoot. ‘Schitterend, wat hier gebeurt’, zei hij, ‘Ik heb Jojo, hoewel het geregeld in het land wordt gespeeld, nooit door anderen dan door mijn eigen groep Forento zien spelen. Via mijn dochter, die in Edam als secretaresse van het Nut werkzaam is, kwam ik aan de weet dat Jojo hier gespeeld zou worden. Wij hebben het stuk op een groot toneel en met een complete caravan gespeeld, daarom vind ik het des te knapper dat er op deze beperkte ruimte zo’n mooi en vernuftig decor is gebouwd, dat toch een flink circusterrein suggereert.’ Lees verder →

01 sep

Het oude ijzer

Uitmuntend spel van d’Ye

Jan Besseling en Voufke bij ‘t Vuur als August en Marie Jonkers
Foto: Gerard Jansen

Zaterdagavond bracht d’Ye in een uitverkochte zaal van het Damhotel met uitmuntend spel het toneelstuk “Het oude ijzer” van Hans Nesna. Met dit spel heeft d’Ye, die al zes jaar met succes toneelstukken verzorgt, zichzelf in alle opzichten overtroffen. De rollen zaten er geheid in en er werd met grote overgave gespeeld. In een eenvoudige woning woont het gezin van een smid, een doorsnee-gezin met de gewone ups en downs, niet bepaald arm, maar ook niet echt welvarend. Vader August rommelt er een beetje bij met oud ijzer en kan daardoor zijn vrouw en kinderen af en toe een extraatje toestoppen. Op een kwade dag komt de hereboer Postma op bezoek en dan komt het gezin er achter dat vader een heleboel geld heeft geërfd van een overleden broer. Hij heeft dit altijd verzwegen, omdat hij ervan overtuigd was dat met het vele geld het geluk zou verdwijnen. Voorbij is dan het sprookje van de oud-ijzerhandel, waaruit alle extraatjes zouden zijn geput. Opkoper Levy heeft al die tijd het spelletje meegespeeld en hij wordt er duchtig over onderhouden, evenals vader August. Gedaan is het met de vrede en het geluk, het geld wordt met handen vol weggegooid en als het hele gezin daarna en bloc het oude huis verlaat blijft August alleen achter. Zes maanden later komt alles weer goed na veel ellende, maar de weglopers hebben hun lesje geleerd. Twee uitblinkers deze keer, en dat waren Jan Besseling en Bram Ooms De eerste boeide en ontroerde van het eerste tot het laatste moment in zijn rol van August Jonkers. Hij kwam alleszins geloofwaardig over zonder overdrijvingen. Juist die eenvoud sierde hem en daarom was hij een levend mens. Bram Ooms zette een heerlijke Joodse koopman op het toneel, een eeuwige optimist met een filosofische humor. Lees verder →